«Είμαι η κόμισσα Λίβια Σερπιέρι. Κατέδωσα τον εραστή μου, υπαξιωματικό Φραντς Μάλερ, για λιποταξία απ’ τον αυστριακό στρατό».
Μετά το Πεθαίνω σαν χώρα –περφόρμανς-πρεσβευτή του Φεστιβάλ Αθηνών στις σημαντικότερες ευρωπαϊκές διοργανώσεις– ο Μιχαήλ Μαρμαρινός και ο Δημήτρης Δημητριάδης επανέρχονται με μια «όπερα χωρίς μουσική», εμπνευσμένη από το Senso του Λουκίνο Βισκόντι.
Την άρια-ποταμό πάνω στην ασίγαστη μνήμη ενός ερωτικού πάθους που οδήγησε στον εξευτελισμό και την τριπλή προδοσία –της πατρίδας, της κοινωνικής τάξης, του εραστή– ερμηνεύει μια «χορωδία» από γυναίκες ηθοποιούς (ανάμεσά τους μια Ιταλίδα) με ξεχωριστή σκηνική παρουσία.
Κείμενο
Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία
Μιχαήλ Μαρμαρινός
Μουσική σύνθεση
Δημήτρης Καμαρωτός
Ενδυματολόγος – σκηνογράφος
Ντόρα Λελούδα
Γυναίκες
Sandra Garuglieri
Νάντια Μουρούζη
Μαρία Ναυπλιώτου
Ηλέκτρα Νικολούζου
Θεοδώρα Τζήμου
Τζένη Δριβάλα
Ιωάννα Ασημακοπούλου
Αλεξάνδρα Αϊδίνη
Μαριλού Βόμβολου
Βιργινία Κατσούνα
Κατερίνα Κυβετού
Ρεγγίνα Μανδηλάρη
Δάφνη Μανούσου
Εύη Μπλέσιου
Ελένη Πετάση
Όλγα Σπυράκη
Μαρία Σταύρακα
Δώρα Στυλιανέση
Σοφία Φίλωνος
Αναστασία Χατζάρα
12-15 Ιουλίου, 19:30
Πειραιώς 260, Κτίριο Δ