Κατεβήκαμε στο ρέμα με κομμένα γόνατα. Πήραμε πάλι τον ανήφορο, σιγά με προφυλάξεις, όσο όμως πέρναγε η ώρα χωρίς αποτέλεσμα, η δίψα μας θέριευε κι αρχίσαμε να τρέχουμε καταμεσής στην κοίτη σαν παλαβοί. Τα χαλίκια έκαιγαν και νιώθαμε τον ήλιο στο κεφάλι μας, τεράστιο και καρφωμένο στη θέση του.
Στο τέλος αποκάναμε. Ο Νικήτας ήταν έτοιμος να καταρρεύσει. Λαχάνιαζε με τη γλώσσα έξω σα θερμιασμένο ζαγάρι. Δεν γλιτώναμε ούτε με το φευγιό. Η δίψα, η δίψα μας, μας είχε φτάσει και μας είχε ξεπεράσει. Δεν μας έμενε τίποτα άλλο παρά να πέσουμε ανάσκελα τεντώνοντας χέρια και πόδια κατά τον ουρανό.
Μια παράσταση βασισμένη στο διήγημα του Θανάση Βαλτινού «Η Κάθοδος των Εννιά». Μια πλασματική μαρτυρία ενός στρατιώτη του Δημοκρατικού στρατού που ακολουθεί άλλους οχτώ συντρόφους στην πορεία τους στην Πελοπόννησο για αναζήτηση της σωτηρίας στη θάλασσα. Οι εννιά σύντροφοι δεν τα καταφέρνουν και από αυτούς μόνο ένας θα επιζήσει και θα καταγράψει το βίωμά του, θα μιλήσει για την ήττα και την οπισθοχώρηση.
Δύο ηθοποιοί επί σκηνής, αφηγούνται στο κοινό την ιστορία σε πρώτο πρόσωπο σαν να ναι ο ίδιος άνθρωπος. Και αυτό από μόνο του είναι μια πράξη βαθιάς συναίσθησης, συνείδησης και μνήμης.
Στην επεξεργασία του κειμένου, τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία οι Γιώργος Κατσής και Κωνσταντίνος Πλεμμένος.
Τα κατάφεραν.
Πληροφορίες εκδήλωσης
Στεν. στο Bios
Δευτερότριτα
Χ. Φ.