Τα Χριστούγεννα παραδοσιακά είναι η καλύτερη περίοδος για τα θέατρα, εφόσον το κοινό φαίνεται σταθερά να προτιμάει αυτές τις μέρες να ψυχαγωγείται και να ταξιδεύει μέσα από τις ιστορίες των καλλιτεχνών. Φέτος λοιπόν οι επιλογές είναι άπειρες, καθώς έχουμε πλέον ξεπεράσει τις 1000 παραστάσεις. Εμείς σας προτείνουμε δέκα ενδεικτικά.
Παράνομα φιλιά-Κόκκινα φανάρια: Ο Νίκος Μαστοράκης στηρίζεται στην πασίγνωστη ελληνική ταινία και φτιάχνει μια παράσταση- φόρο τιμής στον Πειραιά. Η σκηνοθετική του υπογραφή αποτελεί εγγύηση, γιατί ο Νίκος λέει πάντα πολύ ωραίες ιστορίες... Σε συνδυασμό με τον πολύ καλό θιάσο του, είναι βέβαιο ότι αν αποφασίσετε να περάσετε μια βραδιά στο Δημοτικό θέατρο του Πειραιά, το οποίο πραγματικά μετά την ανακαίνισή του είναι εντυπωσιακό, σίγουρα θα αποζημιωθείτε για την επιλογή σας.
Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι: Η Μπέτυ Αρβανίτη καλεί τον Δημήτρη Μαυρίκιο στο θέατρο της οδού Κεφαλληνίας και έχοντας στο πλευρό της τη Λουκία Μιχαλοπούλου ανιχνεύουν τον παράδοξο κόσμο αυτού του πολύ ιδαίτερου έργου του Τένεσι Ουίλλιαμς. Δυο ηθοποιοί διαφορετικών γενιών που μοιράζονται την ίδια αφοσιώση στην τέχνη τους και ένας σκηνοθέτης που του ταιριάζει η ατμόσφαιρα του Αμερικάνου συγγραφέα - ποιος δε θυμάται άλλωστε τον υπέροχο "Γυάλινο Κόσμο " του πριν από χρόνια στο Εμπρός- σίγουρα είναι εχέγγυα για μια καλή παράσταση.
Η Μελωδία της ευτυχίας: Αν είστε από εκείνα τα παιδιά που κάθε Χριστούγεννα χαζευατε με την Τζούλη Άντριους, μπορείτε να επισκεφτείτε το Παλλάς, όπου η Νάντια Κοντογιώργη σε μια πολύ καλή ερμήνεια, μαζί με μια δυνατή ομάδα ηθοποιών, τραγουδούν την πασίγνωστη μελωδία ξανά.
Το μυστήριο της πολιτείας του Χάμελιν: Αν έχετε παιδιά, ή αν αισθάνεστε ακόμα παιδί, ο Θωμάς Μοσχόπουλος και η ομάδα του θα σας ταξιδέψουν στο Χάμελιν. Η Μικρή Πόρτα ξανανοίγει φέτος και μπορείτε να περάσετε ένα πολύ όμορφο πρωινό εκεί, να τραγουδήσετε κι εσείς με τους ηθοποιούς, ακόμα και να ανέβετε στη σκηνή και να γίνετε κάτοικοι του Χάμελιν.
The party time: Ο Γιώργος Κιμούλης αναλάμβάνει να συνθέσει τέσσερα έργα του Χάρολντ Πίντερ σε μια άκρως πολιτική παράσταση που στόχο έχει να μας υπενθυμίσει ότι η πολιτική απάθεια και η αδιαφορία είναι καταστροφικές και ότι η ευτυχία βρίσκεται μόνο στο σύνολο και δεν αποτελεί προσωπική υπόθεση του ατόμου.
Ο Δον Κιχώτης: Αν βρίσκεστε στη Θεσσαλονίκη ο πολύ ενδιαφέρων Γιαννής Λεοντάρης ανεβάζει στο Κ.Β.Θ.Ε μια διασκευή του πασίγνωστου μυθιστορήματος του Θερβάντες από τον Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ. Αυτό το έργο παίζεται για πρώτη φορά εκτός Ρωσίας και μέσα από την αντιπαραβολή της ορθολογικής σκέψης και της ουτοπίας, διεκδικεί το δικαίωμα όλων μας στο όνειρο, κι ας μοιάζει αυτό το όνειρο με ανεμόμυλο...
Ο πουπουλένιος: Μια παράσταση που συνεχίζεται με επιτυχία για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Αθηνών από τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη που μαζί με τον Νίκο Κουρή, τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και τον Γιώργο Πυρπασόπουλο, διαπραγματεύονται τα όρια της καλλιτεχνικής δημιουργίας σε ένα παιχνίδι που ακροβατεί ανάμεσα στο φαντασιακό και στο πραγματικό. Ο Μακ Nτόνα υπογράφει ίσως ένα από τα καλύτερα κείμενα του in-yer-face theatre και οι τέσσερις πρωταγωνιστές δίνουν πραγματικά τον καλύτερο εαυτό τους σε μια παράσταση που ήδη έχει δοκιμαστεί κι έχει κερδίσει το κοινό.
Vanya. 10 χρόνια μετα: Οι Βlitz επαναδιαπραγματεύονται το κλασικό αριστούργημα του Άντον Τσέχωφ "Θείος Βάνιας'" σε μια παράσταση όπου η αίσθηση του χρόνου είναι βασανιστικά και μαζί λυτρωτικά παρούσα. Η ελληνική ομάδα, που έχει κατακτήσει και το ευρωπαϊκό κοινό, κινείται σε ένα διαφορετικό δρόμο απ' ό,τι συνήθως, αποδεικνύοντας τη διάθεση της για έρευνα και πειραματισμό, χωρίς ποτέ να ξεχνάει ότι μια παράσταση οφείλει να θέτει ερωτήματα.
Ματωμένος γάμος: Ο Γιάννης Κακλέας στήνει μια ουσιαστικά σύγχρονη παράσταση για την απελπισία και την καταστροφική δύναμη του πάθους. Το ποιητικό κείμενο του Λόρκα αναδεικνύεται στα χέρια ενός σκηνοθέτη που δε φοβάται τα άκρα, καθώς και ο ίδιος ο έρωτας είναι η πιο ακραία συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης.
Με τα δόντια: Ο Γιάννης Μόσχος στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης ανέβαζει το εργο του Θόρντον Ουάιλντερ, το έργο με το οποίο ο Κουν εγκαινίασε το ιστορικό του θέατρο πριν από 60 χρόνια και στήνει μια ξεκαρδιστική κωμωδία, καυτηριάζοντας τα κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας, με αρκετές σκοτείνες αιχμές και σουρεαλιστικό χιούμορ.
Α.Κ