Μαύρες φουστανέλες.
Άλλοτε λεβέντικο περπάτημα, άλλοτε σκυφτό. Άλλοτε ρομαντικό και αθώο, άλλοτε υποχθόνιο. Έδωσα μια σε φωτογραφία παμπάλαιου κάδρου και μπήκα μέσα. Και κάθισα σε μια γωνιά, στην άκρη, κάτω από μια σκιά και είδα από κοντά τη δική μας ακαδημαϊκή γνησιότητα. Δε με ξενίζει τίποτα. Έχω κοιμηθεί κάτω από τον ουρανό των πιο απάτητων βουνών της Ελλάδας. Έχω αγγίξει σχεδόν τα κρόσσια του ουρανού ανεβαίνοντας στο πιο ψηλό σημείο. Έχω ακούσει θρήνο και μοιρολόι και κλαρίνο σε πανηγυριώτικη σύναξη. Ο παππούς μου νοσταλγεί, εγώ λυπάμαι γιατί κόπηκαν και τα τελευταία σκοινιά που μας έδεναν με τη φύση. Όσο πιο κοντά της τόσο πιο ηρωικά απαρνιέσαι τον εαυτό σου. Μου είπαν κάποτε. Το διαπίστωσα.
Χρύσα Φωτοπούλου
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Ασκληπίειο Επιδαύρου,
Παρασκευή 16 Αυγούστου στις 21:00
Είσοδος 5 - 45 ευρώ