Ακούμε πολύ συχνά τη λέξη αρρώστια ή νόσος και ότι όλα όσα έχουν παρέλθει ήταν πιο τυχερά. Ήταν καλύτερα. Βλέπω πολύ συχνά γραμμένους τοίχους. Φράσεις που προτρέπουν τον κόσμο να αγαπήσει. "Αγάπη ρε"! Μ' αρέσει το "ρε". Μικραίνει την απόσταση. Είναι ψίθυρος είναι και κραυγή. Ό,τι θες είναι.
Το "Κουρέλι" επαναλαμβάνεται. Μην το χάσετε. Γιατί έχει στόχο και δεν το καταπίνει κανένα κενό. Και σε νοιάζεται, θεατή μου. Μεγάλη υπόθεση.
Το Κουρέλι με έναν εξόχως ποιητικό τρόπο και μέσα από ένα σκληρό μαύρο χιούμορ, σκιαγραφεί έναν κόσμο που νοσεί, έναν πολιτισμό που γεννά και μεγαλώνει ανθρώπους-σκουπίδια. Μέσα στα ερείπια αυτού του κόσμου, χωρίς Θεό, χωρίς φροντίδα, μέσα σε άρρωστες οικογενειακές και κοινωνικές δομές, δυο παιδιά-απόβλητα προσπαθούν μόνα τους να επιβιώσουν. Δυο παιδιά αναζητούν και ονειρεύονται την αγάπη.
Χ.Φ