Αν θες, τις λαμβάνεις υπόψη σου και μετά μου γράφεις εντυπώσεις.
"Αστερισμοί": Μετά την επιτυχία που σημείωσε πέρυσι, το Θέατρο του Νέου Κόσμου παρουσιάζει ξανά για λίγες παραστάσεις, από τις 4 Οκτωβρίου, το βραβευμένο έργο του Νικ Πέιν «Αστερισμοί», σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, με τη Στεφανία Γουλιώτη και το Μάκη Παπαδημητρίου.
"Εγώ, ο Θουκυδίδης ένας Αθηναίος": Το έργο της Άννας Κοκκίνου «Εγώ ο Θουκυδίδης ένας Αθηναίος» επανέρχεται στη σκηνή του Θεάτρου Σφενδόνη. Η Άννα Κοκκίνου προσφέρει το α-πρόσμενο με τη δεινότητα της τέλειας κατασκευής. Σχεδόν αγνώριστη, τα μαλλιά της είναι πολύ κοντά και βαμμένα κόκκινα. Φοράει μαύρα ρούχα που της προσθέτουν όγκο και τη μεταμορφώνουν σε ένα πλάσμα που έχει μόνο φωνή για ταυτότητα. Καθισμένη σε αναπηρικό καροτσάκι που κινεί η ίδια (άλλοτε αργά άλλοτε γρήγορα, έχει σημασία), με φτερά που ανοίγουν διάπλατα, κλείνουν, με κινήσεις που ακολουθούν ευλαβικά τις κορυφογραμμές του κειμένου. Το ένα χέρι στο λάπ -τοπ, το άλλο στις σελίδες του. Επέλεξε κεφάλαια της ιστορίας που η σύνοψή τους γεννάει τα πιο σοφά συμπεράσματα. Βρέθηκε τρόπος ώστε η φωνή της να αλλάζει ηχόχρωμα. Άλλη φωνή για τους Αθηναίους, άλλη φωνή για τους Μηλίους. Στον γνωστό διάλογο.
"4ος Όροφος": Ένας μονόλογος για το τυχαίο σε σκηνοθεσία Απόστολου Φράγκου στον χώρο "Προσωρινός". «Ότι θα πέθαινα, πάντοτε το είχα σίγουρο. Στα δέκα, δώδεκά μου χρόνια με έβλεπα κιόλας να κείτομαι εκεί, σε μια νερολακούβα, άθαυτη, να με κατοικούν παράσιτα. Ότι θα μπορούσα να γεράσω δεν το ήξερα. Πίστευα ότι η μοναδική διαφορά συνίστατο στη συγκεκριμένη μορφή εμφάνισης της γνώσης. Είχα πάντοτε πολύ χρόνο.»
"Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο": Η ομάδα Θεάτρου "Ιδέα" παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά, μετά την περσινή επιτυχία, την παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο» στο Θησείον - ένα θέατρο για τις τέχνες. Ο μετρ του είδους Κώστας Γάκης («Η Κατσαρίδα», «Χωρίς Μουσική», «Διχοτομημένος Υποκόμης», βραβείο Χορν 2006), η Αθηνά Μουστάκα και ο υποψήφιος για το βραβείο Χορν 2014 Κωνσταντίνος Μπιμπής υπογράφουν τη σκηνοθεσία και τη θεατρική διασκευή του ομώνυμου έργου του William Shakespeare. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Η Αθηνά Μουστάκα και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής παίζοντας όλους τους ρόλους του έργου καταφέρνουν να κρατήσουν σε εγρήγορση τους πάντες. Πώς; Με τη δύναμη αυτού που δε βλέπουμε κάθε μέρα. Σώματα που κάνουν τα πάντα: σκεβρώνουν, τεντώνονται, μικραίνουν, μεγαλώνουν. Φωνές όλων των ηλικιών και αθωότητα, πολλή αθωότητα. Με έναν άνθρωπο επί σκηνής που έχει αγκαλιά μια κιθάρα αυτοί οι δύο ταλαντούχοι άνθρωποι στήνουν ένα σκηνικό με ενέργεια από αυτές που έχεις να θυμάσαι, αν ανατρέξεις στο παρελθόν της ανέμελης ζωής.
Χρ. Φ