Πότε ένα θεατρικό έργο επαναλαμβάνεται (μαρκίζα: 2ος, 3ος, 4ος χρόνος επιτυχίας);
Όταν η πορεία, που έχει διανύσει, είναι πάνω από την σήμανση του μέσου όρου. Όταν η πράξη, στο τέλος, κερδίζει το επίθετο: έντιμη.
Καλοί ηθοποιοί. Σπάνια συγκυρία, είναι και φίλοι. Μαρκουλάκης, Κουρής, Παπασπηλιόπουλος, Πυρπασόπουλος. Ή αλλιώς: Χατούριαν, Τουπόλσκι, Άριελ, Μίκαλ.
Το ίδιο το έργο: "Ο Πουπουλένιος" του Μάρτιν Μακ Ντόνα. Μας αφορά. Γιατί τουλάχιστον σε μας, στα δικά μας μάτια, η εξουσία είναι η χειρότερη σύλληψη για να φωτίζονται χωρίς προβολείς οι πιο ασαφείς, οι πιο κανιβαλικές πτυχές του ανθρώπου. Τους μισούμε τους εξουσιαστές. Μας αφορά γιατί η επιστροφή σ' εκείνες τις στιγμές που η νύχτα άρχιζε με τον ψίθυρο μια φορά και έναν καιρό είναι η μόνη λύση για να πάψει ο πόνος.
Αν έχεις, βέβαια, παιδική πατρίδα να επιστρέψεις.
*"Ο Πουπουλένιος" στο Θέατρο Αθηνών (Τετ-Κυρ).
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Σκηνικά - Κοστούμια: Αθανασία Σμαραγδή. Μουσική: Μίνως Μάτσας. Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος. Εικονογράφηση σκηνικών: Φίλιππος Φωτιάδης. Βοηθός Σκηνοθέτη: Έλενα Σκουλά
Χρύσα Φ.