Τρεις ηθοποιοί, με υλικά τις πραγματικές μνήμες και αφηγήσεις των ανθρώπων που εργάστηκαν ως καπνεργάτες ή ως αγρότες-καλλιεργητές στα καπνά του Αγρινίου, συνθέτουν μια παράσταση – ύμνο στον καθημερινό μόχθο των ανθρώπων και στην πατρογονική γη. Γυρίζοντας στη ρίζα της πόλης και της φύσης τους, αναζητούν να θυμηθούν και να εμπνευστούν από το πείσμα ζωής αυτών των ανθρώπων, που στην ουσία έχτισαν, άνδρωσαν και έκαναν διάσημες τις πόλεις του καπνού.
Η σκηνή ένα χωράφι, γεμάτο πράσινα φύλλα καπνού που αργότερα θα ξεραθούν και θα τρίβονται.
Σ' αυτά τα χωράφια πρωτοείδα αυτοσχέδια δίκοχα, τα 'φτιαχναν οι παππούδες με το μαντίλι τους. Προσπάθησα και εγώ 9 -10 χρόνων να μαζέψω -ματσάκια καπνού-, αλλά εκείνη η μυρωδιά μου έφερνε αναγούλα, τα φύλλα μου βρώμιζαν τα φουστάνια. "Εγώ δε θα καπνίσω ποτέ! " Μια εσωτερική ανάγκη να βοηθάω για να μην κουράζονται η γιαγιά και ο παππούς. Για να 'ρθουν γρηγορότερα σπίτι. Να μιλήσουμε ανάμεσα σε σύκα, σταφύλια και παγωμένα μπουκάλια με νερό. Ο παππούς κάπνιζε τότε τσιγάρα Παπαστράτος, ενώ τα τέλεια μαλλιά του μια ζωή κολλούσαν από τα "γιγάντια μαρούλια." Όσο και να τα 'λουζε.
Μην τη χάσετε την παράσταση της Γ. Μαυραγάνη. Ονομάζεται "Από πρώτο χέρι" και παρουσιάζεται στο Bios από Πέμπτη έως Κυριακή, στις 20.30.
Όποιος έχει μνήμες παρόμοιες με τις δικές μου, δε θα είναι ένας θεατής τυχαίος..Ντε φάκτο.
Χρύσα Φωτοπούλου