Όταν κατάκοπη πλαγιάζω περνούν πάνω απ” το σώμα μου
συμβάντα, φύλλα, σύννεφα καθώς απάνω σε ποτάμι
από ανάσες μυστικές τότε ριγώ κι αναστενάζω:
Ω, ας έμενα στους αιώνες εικοσάχρονη κόρη!
Όταν κατάκοπη πλαγιάζω περνούν πάνω απ” το σώμα μου
συμβάντα, φύλλα, σύννεφα καθώς απάνω σε ποτάμι
από ανάσες μυστικές τότε ριγώ κι αναστενάζω:
Ω, ας έμενα στους αιώνες εικοσάχρονη κόρη!