Ναυτάκι ναυτάκι που φεύγεις και πού πας
ναυτάκι τη νύχτα τη πόρτα μου χτυπάς
χορεύεις γυρεύεις μες στ’ όνειρο τη χαρά
μα φεύγεις κι αφήνεις δάκρυα μες στα νερά.
Μένει η κληματαριά μες στην αυλή
κι εσύ σαν μια ζωγραφιά
στη θάλασσα άσπρο πουλί
στέλνεις στη Παναγιά πικρό φιλί
μα εγώ έχω παρηγοριά
τον άνεμο που σε καλεί.
Ναυτάκι ναυτάκι που φεύγεις και πού πας
ναυτάκι τη νύχτα τη πόρτα μου χτυπάς
χορεύεις γυρεύεις μες στ’ όνειρο τη χαρά
μα φεύγεις κι αφήνεις δάκρυα μες στα νερά.
Μένει η κληματαριά μες στην αυλή
κι εσύ σαν μια ζωγραφιά
στη θάλασσα άσπρο πουλί
στέλνεις στη Παναγιά πικρό φιλί
μα εγώ έχω παρηγοριά
τον άνεμο που σε καλεί.
Πού φεύγεις και πού πας
τη πόρτα μου χτυπάς
χορεύεις γυρεύεις μες στ’ όνειρο τη χαρά
μα φεύγεις κι αφήνεις δάκρυα μες στα νερά.