"Τις μεταφράσεις δεν τις ξεχωρίζω από το πρωτογενές μου έργο.
Είναι μια μεταφορά του μεγάλου, ξένου ποιητικού λόγου στην ελληνική γλώσσα κι επίσης το διύλισμα του αρχαίου ελληνικού λόγου στα νέα ελληνικά. Εδώ τώρα συμβαίνουν πολλές παρεξηγήσεις. Κάποιοι πιστεύουν ότι προσαρμόζω τα ξένα κείμενα στη δική μου φωνή. Έγινε ολόκληρη ιστορία για τον Μάκβεθ από ανθρώπους που δεν ξέρουν να διαβάζουν. Ο Μάκβεθ είναι το πιο δύστροπο έργο του Σαίξπηρ. Ως μεταφραστής όφειλα να βγάλω κάποια πράγματα στην επιφάνεια, όπως και στις τραγωδίες, όπου η επιφάνεια είναι συχνά απλοϊκή, σχεδόν μελοδραματική. Ο μεταφραστής πρέπει να εξορύξει από το κείμενο εκείνο που θα ισχύσει για το σημερινό δραματικό ασυνείδητο. Αυτό σημαίνει ότι είσαι υποχρεωμένος να «αυθαιρετήσεις», αναλύοντας, πολλαπλασιάζοντας ή και αφαιρώντας στίχους για να βγει η εν τω βάθει ποιητική ουσία.."
(Από την τελευταία συνέντευξη του Γιώργου Χειμωνά στον Αλέξη Σταμάτη στην εφημερίδα "Καθημερινή" στις 14 Νοεμβρίου 1999).