Η Βάσω Μανωλίδου ως Γουίνι στις "Ευτυχισμένες μέρες" του Σάμιουελ Μπέκετ.
Ζωντανή ηχογράφηση της παράστασης που σκηνοθέτησε ο Αλέξης Μινωτής στο Εθνικό Θέατρο το 1980.
Γουίλι ο Μηνάς Χατζησάββας
Μετάφραση: Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου
Σκηνικά/ Κουστούμια: Γιάννης Τσαρούχης
«Με ρωτούν αν, κατά τη γνώμη μου, το τελευταίο έργο που έπαιξα στο Εθνικό, οι "Ευτυχισμένες μέρες", συμβολίζει κατά κάποιον τρόπο τις ευτυχισμένες μέρες που έζησα στο θέατρο(...) Όμως, κανείς τους, αν δεν είναι ο ίδιος ηθοποιός, δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει τον τεράστιο μόχθο και, προπάντων, τη βασανιστική αγωνία που υπάρχει πίσω από την ερμηνεία ενός ρόλου, ιδίως ενός ρόλου του κλασικού δραματολογίου».
«Με ρωτάνε πώς και έτυχε να βγω στο θέατρο. Τους ξαφνιάζει η απάντηση που τους δίνω: ο πατέρας μου ο ίδιος με πήρε από το χέρι, που λένε, και με πήγε στον Θόδωρο Συναδινό, τον θεατρικό συγγραφέα και διευθυντή της Δραματικής Σχολής του υπό ίδρυση τότε Εθνικού Θεάτρου. Ο πατέρας μου δεν τον γνώριζε τον Συναδινό. Του τον είχε συστήσει κάποιος κοινός φίλος. (...)
Κάποια μέρα μού λέει:
Παιδί μου, να η ευκαιρία για σένα να γίνεις ηθοποιός.
Μα, πατέρα,... ψελλίζω.
Τι πατέρα και ξεπατέρα, μου λέει. Θα σε πάω στον κύριο Συναδινό και θα σε εγγράψω στη Δραματική Σχολή.
Δεύτερη κουβέντα δεν σήκωνε ο πατέρας μου. Αλλο που κι εμένα με βόλευε η ιδέα ότι θα αποκτούσα την πολυπόθητη ελευθερία, την οποία είχα στερηθεί όλα αυτά τα χρόνια. (...)
Δεν θα ξεχάσω τη συνάντηση εκείνη με τον Θόδωρο Συναδινό. (...)
Η κόρη μου έχει σπάνιο θεατρικό ταλέντο, του λέει.
Και ο Συναδινός:
Πώς το ξέρετε;
Η απάντηση του πατέρα μου ήρθε κοφτή:
Μα είμαι ο γεννήτωρ!».
Βάσω Μανωλίδου