«Το ρέικι – είμαι master πια – το ασκώ
στον εαυτό μου και τους άλλους. Είναι σα να βοηθάς τα κύτταρά σου να ανασάνουν. Αντί να πάρεις φάρμακα, βάζεις τα χεράκια σου και βοηθάς το σώμα σου να δεχθεί αγάπη. Μας το ’κανε και η γιαγιά μου στο χωριό χωρίς να ξέρει ότι ασκεί εφαρμοσμένο ρέικι. Ακούμπαγε τα χέρια της πάνω μας πριν κοιμηθούμε για να μας ηρεμήσει και να εκφράσει τη χωρίς λόγο και όρια αγάπη της. Πόσο μου έχουν λείψει τα χέρια της τα θαυματουργά!»