Το «Θέλω Μια Χώρα» είναι ένα έργο που ξεκίνησε από την κριτική της χώρας που έχουμε και τον οραματισμό της χώρας που θέλουμε. Κάθε σύγχρονη χώρα δεν είναι ούτε ομοιογενής ούτε ομόφωνη, με βάση αυτό το δεδομένο γράφτηκε το έργο. Πολυφωνία δεν σημαίνει κι έλλειψη ιδεολογίας, αν και το «Θέλω Μια Χώρα» διατηρεί μια έλξη-άπωση προς κάθε τελεσίδικη ή τυχοδιωκτική εξαγγελία. Το έργο βασίζεται σε μια συνθήκη αβεβαιότητας, πρόκλησης και ανεδαφικότητας: μήπως η χώρα που έχουμε δεν είναι η κατάλληλη για να ζήσουμε και πρέπει να βρούμε μια καινούργια; Πάνω σε αυτή τη συνθήκη διαπλέκονται οι φωνές όσων καλούνται να διαμορφώσουν πλαίσια ζωής σε ένα έδαφος μεγάλων ασταθειών. Είναι δυνατόν το μεγαλύτερο μέρος ενός λαού να αναζητά επαναπροσδιορισμό του ίδιου του του τόπου; Γιατί και πώς γίνεται αυτό; Πώς διαμορφώνεται στις μέρες μας ένας τόπος που μπορεί να γίνει αποδεκτός ως χώρα; Μήπως έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία διαμόρφωσης χωρών και συνεπώς μια νέα χώρα δεν μπορεί παρά να ανήκει σε ένα συλλογικό φαντασιακό;
Ανδρέας Φλουράκης