Είναι πολύ εντυπωσιακό πόσο διαφορετικά μπορεί κανείς να δει το ίδιο πράγμα... Στην παράσταση του Σίμου Κακκάλα στην Επίδαυρο, συγκρατούσα την συγκίνησή μου , βλέποντας να παρουσιάζεται στον πιο ιερό,αλλά και πιο εκπορνευμένο ίσως θεατρικό μας χώρο [από κυριολεκτικά τον κάθε πικραμένο] ένα τόσο καθαρό, τόσο αγνό σε πνεύμα και λόγο πράγμα. Τόσο απροσποίητο ,τόσο χωρίς το άγχος του ''σουξέ'' και με τόση δουλειά από πίσω. Διάβασα ότι ήταν ''ελιτίστικο''. Διαφωνώ. Δύσκολο, ναι. Γυμνό, ναι. Με ρωγμές, ναι.
Αλλά ξέπλυνε τα μάτια μου και τ' αυτιά μου.Τους ευχαριστώ.
[...ότι δεν φυλάγεται, είναι πιο καλά φυλαγμένο.Το φυλάω εγώ μέσα στην καρδιά μου. Σύσσημον ,Ν.Παναγιωτόπουλος]