«Ο κόσμος με αγαπάει επειδή είμαι αληθινή και λαϊκός άνθρωπος».
λέει η Χρυσούλα Διαβάτη. «Θυμάμαι τον Κουν που, όταν είχαμε μια παράσταση, ρωτούσε μετά από την πρόβα μια καθαρίστρια πώς της φάνηκε το έργο. Αν αυτή του έλεγε «ήταν καλό!», προχωρούσαμε. Αν του απαντούσε «ήταν σκατά!», το άφηνε και ψαχνόταν πολύ. Ήθελε να πιάσει το λαϊκό αίσθημα, να αγκαλιάσει τη μάζα».