Έγραψα τη λέξη θέατρο στην google, Κυριακή μεσημέρι. To μέγα ψαχτήρι μου αντιγύρισε θεματάρες με πάνω πάνω το αρχιθέμα που μιλούσε για τη Βίκυ Κουλιανού και την επιστροφή της..στο σανίδι. Έμεινα να κοιτάζω τις λέξεις. Όποιος, Κυριακή μεσημέρι, πληκτρολογούσε τη λέξη θέατρο έπεφτε πάνω στην Κουλιανού.
Μια θέση στον ήλιο της google έχει και ο παπαγάλος που μου ξέφυγε προχθές από το κλουβί του. Εν τάξει. Κάποιοι στην τηλεόραση ανακοίνωσαν το καμ μπακ της Κουλιανού με δέος, σάιτ το αναπαρήγαγαν, ένας μόνο ρώτησε : πού επιστρέφει; Από κει ξεκίνησε; , τα απλωμένα περιοδικά στα περίπτερα είναι εκεί και περιμένουν τα σάλια των περίεργων.
Είναι μεγάλη βλακεία να χάνεται το μέτρο, μέσα στις ειδήσεις για τον Ρωμανό, τις επετείους, τις μαθηματικές εκτιμήσεις, τις ανακοινώσεις, να υπάρχει και μια ασήμαντη πληροφορία με τόσο σημαντικό ρήμα και τόσο σημαντικό εμπρόθετο προσδιορισμό του τόπου : στο θέατρο. Κάποιος κουράστηκε, κάποιος λυπήθηκε για όλους όσοι στ' αλήθεια επέστρεψαν κάπου, κάποιοι λένε και καμιά μαλακία να περνά η ώρα.