Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.
Ειδικά τώρα. Ειδικά τώρα που η ανάγκη και οι ελάχιστες πιθανότητες να βρεις εναλλακτικό ξεροκόμματο είναι μηδαμινές. Θέατρο. Κινούμενη άμμος και τα σωσίβια λίγα. Στον πάτο όλο το σφύζον αίμα. Τα ακούραστα σώματα. Τα αφεντικά θα κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν. Θα προσπαθήσουν στο όνομα της Ανάγκης να ερπετοποιήσουν και τον τελευταίο ορκισμένο επαναστάτη. Η μεγάλη μπότα δεν κάνει διακρίσεις. Δε πα να ‘ σαι και πρωταγωνισταράς και να μετράς χιλιάδες θεατρικές στιγμές. Η μπότα σε πατάει στο λαρύγγι και το δάχτυλο σου δείχνει το δρόμο του «έξω από δω». Παραθέτω λόγια του ηθοποιού Πάνου Σκουρολιάκου , συμπρωταγωνιστή του Δημήτρη Πιατά στην παράσταση La Nonna. «Στις 23-24 Μάρτη απήργησα, όπως αποφάσισε η Γ.Σ. του ΣΕΗ. Δεν έκανα κάτι ηρωικό. Τήρησα την στάση απέναντι στην κοινωνία που τηρώ από 18 χρόνων. Μετά από αυτό, ο καλός φίλος Δ. Πιατάς είχε το δυσάρεστο καθήκον να μου μεταφέρει εκ μέρους του θεατρώνη πως δεν θα είμαι στο θίασο την επόμενη χειμερινή περίοδο, παρ' ότι οι διαπραγματεύσεις μας ήταν εν εξελίξει.» Δεν έκανε κάτι ηρωικό ο άνθρωπος, έκανε αυτό που κάνει χρόνια τώρα. Την επόμενη θεατρική περίοδο δε θα μπορεί να συμμετέχει στην παράσταση. Ένα σωρό οξύμωρα σ’ ένα θέατρο πληγμένο και βουτηγμένο μέχρι το λαιμό στα θνησιγενή και τα λίγα. Κάνουν θέατρο, υποστηρίζουν το θέατρο και θέλουν στις αρμάδες τους τακτοποιημένους ραγιάδες. Την επόμενη χειμερινή περίοδο, θα τραγουδάμε ακόμα. Και την φρίκη θα την κάνουμε ζωή. Κουράστηκα…