Απ’την μια η Αγιοποίηση του Γιάννη Χουβαρδά -μοιράσανε και …κονκάρδες με τα αρχικά του,Μεγάλη η Χάρη του!-, από την άλλη το άγριο«πέσιμο»στον Σωτήρη Χατζάκη.Τι κι αν είχε απ’ το ’80 κάνει εξαιρετικές δουλειές ο δεύτερος -από το Θέατρο της Καισαριανής μέχρι την ιστορική Φόνισσα με την Κονιόρδου και τους Αχαρνής με τον Κραουνάκη στην Επίδαυρο-;Τι κι αν έχει κάνει παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, τι κι αν έχει διευθύνει ΔΗΠΕΘΕ και μέχρι πρόσφατα το ΚΘΒΕ; Τι και αν υπήρξε αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής στο Εθνικό με διευθυντή τον Νίκο Κούρκουλο; Όλα αυτά διαγράφηκαν και άρχισε ένα άγριο -πολύ άγριο!- «πέσιμο» επειδή «επιβλήθηκε», επειδή «φορέθηκε», επειδή, επειδή,επειδή. Στην «πυρά» ο Χατζάκης, σε … εικόνισμα ο Χουβαρδάς, από τους ίδιους που αν ανατρέξει κανείς σε κριτικές-ρεπορτάζ για τις πρώτες παραστάσεις του, τον χτύπαγαν ανελέητα -υπάρχουν αρχεία!-. «Καταχειροκροτήθηκε ο Χουβαρδάς», «Δάκρια κυλούσαν στα μάτια όλων» και να τα αφιερώματα «σεντόνια»και να οι ύμνοι…
Έκανε καλές δουλειές ναι, μας «πλούτισε» αληθινά με το Αμόρε του ναι,έδωσε ευκαιρίες στο Εθνικό σε δημιουργούς ναι,αλλά…μπάστα. Μεγάλος σκηνοθέτης δεν υπήρξε ποτέ,ούτε ήταν ο ιδεωδέστερος διευθυντής για το Εθνικό Θέατρο.Και λάθη έκανε και «φάουλ».
Φεύγει -σου λέει- ο Χουβαρδάς και…τρίζουν τα κόκαλα του Κούρκουλου-το διάβασα και το άκουσα πολύ τελευταία!- επειδή πάει ο Χατζάκης. Εντάξει δεν έφυγε από το Εθνικό ο Βογιατζής- και να με συγχωρείτε... Ο Χουβαρδάς έφυγε και πήγε ο Χατζάκης. Που έχει παράξει ένα έργο ουσίας και βάζει ένα καινούργιο στοίχημα.Με πλάτες ή χωρίς,δεν με αφορά. Ούτε «φίλος»μου είναι! Απλώς μου κάνει πολύ κανιβαλικό όλο αυτό το «πέσιμο», λες και είναι ο τυχάρπαστος, ο «άσχετος». Από την «Φόνισσα», στο…ξεφώνισα;