"Το να δημιουργείς στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολο". Παγώνω τη φράση και της ρίχνω φως. Την κοιτάζω από δω, την κοιτάζω από κει. Είναι αλήθεια, αλλά όσο αντιλαμβάνομαι ότι το "στην Ελλάδα" δεν αφορά στο βορειότερο μέρος του πλανήτη θέλω να ξεριζώσω τις λέξεις που συνιστούν τη βεβαιότητα μία μία.
"Το να δημιουργείς στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολο". Στην Ελλάδα. Με τον πολύ συγκεκριμένο ήλιο που δίνει μια στην ανθρώπινη διάθεση και τη φτάνει στα ύψη.
"Το να δημιουργείς στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολο". Πού να πάμε; Πού προτείνουν αυτοί που τη δυσκολία την έκαναν καθεστώς, κατάσταση μόνιμη;
"Το να δημιουργείς στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολο". Όχι, αρνούμαι να το δεχτώ γιατί δε θέλω να κάνω το χατίρι σε κανέναν να εκπέσει το θάρρος μου στα άδυτα του πρώτου υπόνομου.
"Το να δημιουργείς στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολο". Δεν ξέρω πώς κάνεις μια φράση πέρα για πέρα ρεαλιστική να παύει να υπάρχει. Δεν ξέρω πώς συμβιβάζεσαι μ' αυτή την εγκληματική παραδοχή. Πώς δέχεσαι ότι ένας τόπος στις προδιαγραφές του τέλειου δεν έχει ούτε ένα τετραγωνικό για σένα και τις ανάσες σου.
Δεν ξέρω. Γι' αυτό θα δηλώσω άρνηση. Ευχαριστώ.
Χρύσα Φωτοπούλου
(Πηγή φωτογραφίας: Κωνσταντίνος Μάνος)