Αν ήμουν ή ηθοποιός ή σκηνογράφος ή τραγουδίστρια ή συγγραφέας ή σκηνοθέτης και έπρεπε να συμβάλλω στην επικοινωνία ενός έργου, ναι, θα το έκανα, με χαρά. Ίσως να διάλεγα πού θα πήγαινα, αλλά θα πήγαινα. Σίγουρα θα διάλεγα, όμως.
Σκέφτομαι όλους αυτούς τους καλλιτέχνες πόσο ανυπεράσπιστοι φαντάζουν το πρωί, ειδικά το πρωί, στους καναπέδες των "ψυχαγωγικών" εκπομπών που πάνε για ένα σκοπό και μέχρι να εκπληρωθεί ο σκοπός βογγάνε (κάποιοι). Όταν εξαντλείται το καλλιτεχνικό κομμάτι...και προχωράμε στο προσωπικό, χωρίς καν ενδιάμεση στάση στο κοινωνικό, ας πούμε.
Ρυτίδες, γυμναστική, ερωτιλίκι, βραδινές έξοδοι, ρουχαλάκια, ταξιδάκια, διακοπούλες, χαρούλες -ό,τι μας είπες στην αρχή έχει ξεχαστεί- πες, πες, πες, για λέγε, για λέγε. Πόσο γοητευτικός είσαι το ξέρεις;
Μα έλααααα, πεςςςς κάτι! Ν' ακούσουμε και μεις, εδώ στην εκπομπούλλλλλα!
Νομίζω ότι ξε-λέω αυτό που είπα στην αρχή. Αν έπρεπε να υποστώ δημοσίως την αβάσταχτη ελαφρότητα των όσων λέμε στα αποδυτήρια, θα ήμουν μια εξαίσια είρωνας με γυριστές βλεφαρίδες Κρουέλας Ντεβίλ.
Κατά τ' άλλα, εγώ το πρωινό, γενικά, το λατρεύω..