Απόγευμα στην Πλάκα με τον Αλέξανδρο και τον Λευτέρη. "Καλά, πού είναι το Αμφιθέατρο;" Σταματάμε και ψάχνουμε. Η ταμπέλα που υπενθυμίζει ότι κάποτε εδώ υπήρχε ένα ιστορικό θέατρο, έχει πλέον καλυφθεί από τουριστικά είδη. Κι εκεί που άλλοτε έστεκε μεγαλόπρεπη η παλιά ξύλινη πόρτα του, σήμερα θα δει κανείς μπλουζάκια " I love Greece" και τσολιαδάκια.
Ναι, μαγαζί με τουριστικά είναι πια το θέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου, ένα θέατρο που για δεκαετίες μας παρουσίασε τους πιο σημαντικούς συγγραφείς του παγκόσμιου ρεπερτορίου, μας γνώρισε άγνωστα ελληνικά κείμενα και διαμόρφωσε μια ολόκληρη αισθητική για το θέατρο.
Ο Αλέξανδρος στέκει παγωμένος. Tον τραβάω από το μανίκι. "Έλα, πάμε".... Και φύγαμε σκεφτικοί...
Το Αμφιθέατρο όμως ζει ακόμα στη μνήμη του κοινού, στην καρδιά και στη σκέψη του. Θα υπάρχει εκεί λοιπόν για πάντα...