Ένα σύγχρονο αλμανάκ, ένα «σαν σήμερα» του μέλλοντος, μια αποτύπωση της σύγχρονης ιστορικότητας των γεγονότων. Των γεγονότων αυτών που συμβαίνουν στην καθημερινότητα της οικονομικής κρίσης καθώς και η συγκομιδή των απότοκων εκφάνσεών τους. Ή αλλιώς: ό,τι γίνεται σήμερα αποτελεί την ιστορία του μέλλοντος και η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται.
Μπαίνοντας στη θεατρική αίθουσα του «υπογείου» για την παράσταση «Αλμανάκ» όλοι οι ηθοποιοί επί σκηνής αιφνιδιάζουν σχεδόν ευχάριστα τους θεατές, ιστορώντας σημαντικές ημερομηνίες και στιγμές ενός παρελθόντος χρόνου. Ενός χρόνου που δε φαίνεται να διαφέρει αισθητά, όσον αφορά στη δυναμική του, όταν αντιπαραβάλλεται με την ιστορικότητα του παρόντος που βρίσκεται εν εξελίξει - που τώρα καταγράφεται.
Δύσκολα τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται η συγγραφέας Μαριάννα Κάλμπαρη, πλην ουσιαστικά και καίρια. Έξυπνες αντιδιαστολές με το παρελθόν, με τη χρήση αφήγησης γεγονότων που εξαίφνης μοιάζουν ως λίθοι, πλίνθοι, ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα, μολαταύτα αποτελούν συνδετικά κλειδιά για τα περάσματα, τις ραφές ανάμεσα στις σπονδυλωτές ιστορίες, στοχεύοντας να ξεκλειδώσουν νοηματικά τον νοητό παραλληλισμό στη σύγχρονη εποχή.
Οικογένειες, (πρώην) αστικές, μεσοαστικές με το ελληνικό στοιχείο κυρίαρχο, και σε πρώτο πλάνο η μετεξέλιξη του εύπορου μεγάλου βεληνεκούς, του προσωπικού και οικογενειακού τόξου σε αστοχία, λόγω πτώσης οικονομικών -και όχι μόνο- αξιών, καθώς και οι συνέπειες που ακολουθούν. Θάνατος, τέχνη, Θεός, πίστη, πολιτική, διανόηση, αλλά και ανάμεσά τους η ζοφερή καθημερινότητα, ανεξόφλητοι λογαριασμοί, κομμένο ρεύμα και νερό, νοσηρή υγεία, αυτοκτονίες και οικογενειακοί δεσμοί να ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί, βρισκόμενοι σε ζύμωση με ένα γλυκόπικρο νηπενθές του ελληνικού, πνευματικού -και μη-, μικροαστισμού. Θετική ερμηνευτική αύρα από τις ηθοποιούς Τερέζα Γριμάνη, Ανθή Ευστρατιάδου, Αριάδνη Καβαλιέρου και Κατερίνα Λυπηρίδου, σύγχρονη αισθητική από τον μουσικό Σπύρο Γραμμένο, πεπειραμένη απόδοση από τον Κώστα Μπάρα και φωτεινά δυναμική με εξάρσεις και ένταση ερμηνεία από τον Ορέστη Τζιόβα, σε μια παράσταση με ψήγματα προθέσεων πειραματικά, συγκρατημένη κωμικά και συγκροτημένη σκηνοθετικά από τον Παντελή Δεντάκη. Έντονος, νευραλγικός, χωρίς διακυμάνσεις φωτισμός από τον Κωστή Καπελώνη και λειτουργική σκηνογραφική σύλληψη, που όμως μοιάζει να τείνει στα όρια της μετάβασης από την απλότητα προς την απλοϊκότητα από την Κατερίνα Σωτηρίου. Εντούτοις, ένα σύγχρονο έργο, γραμμένο εν έτει 2013 στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν που μπορείτε να παρακολουθήσετε κάθε Δευτέρα και Τρίτη, έως τις 25 Μαρτίου.
Θεοδόσης Μήλιος
ΠΗΓΗ: tospirto.net