Ακόμη μια ενδιαφέρουσα κριτική του Γ.Σμυρνή διαβάσαμε στο monopoli.gr για τον "Ιππόλυτο" του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου.
Κριτική
Η σκηνοθεσία της Λυδίας Κονιόρδου αισθητικά έχει επιρροές από τον Μπομπ Ουίλσον, χωρίς να έχει όμως τη σταθερή ταυτότητα του διάσημου σκηνοθέτη τόσο στο εικαστικό κομμάτι, όσο και σε αυτό της φόρμας. Αυτές οι επιρροές συνδυάστηκαν και με στοιχεία παγανιστικών τελετών και βαλκανικής παράδοσης. Οι ερμηνείες κινήθηκαν σε ικανοποιητικά επίπεδα, με τον Θέμη Πάνου (Θησέας) και τον Νίκο Κουρή (Ιππόλυτος) να έχουν τις πιο ενδιαφέρουσες σκηνές. Σε καλά επίπεδα, αν και κάπως χαμηλόφωνη για το χώρο της Επιδαύρου, κινήθηκε και η Λήδα Πρωτοψάλτη στο ρόλο της τροφού. Η ίδια η Κονιόρδου στο ρόλο της ξανθιάς και αισθησιακής Φαίδρας έδειχνε διαφορετική από ό,τι την έχουμε συνηθίσει. Κάπως αταίριαστη στο ρόλο της Αφροδίτης, λόγω εικόνας, ήταν η Μάρθα Φριντζήλα.
Στο θέμα του χορού η παράσταση είχε μια ιδιοτυπία, ένα χορό αντρών κι έναν γυναικών. Ο χορός των αντρών αντιπροσώπευε τον κόσμο του Ιππόλυτου και κατ' επέκταση της Άρτεμης. Κι ο χορός των γυναικών τον κόσμο της Φαίδρας και κατ' επέκταση της Αφροδίτης. Παραδόξως, «η μάχη των φύλων» που ξεσπάει γίνεται για λογαριασμό δύο θηλυκών θεοτήτων. Και σε αισθητικό επίπεδο υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο χορών. Ο αντρικός χορός θυμίζει πιο πολύ παγανιστικά Βαλκάνια, ενώ ο γυναικείος χορός περισσότερο καμπαρέ, φώτα κι έχει το στοιχείο του λαμπερού show και του τραγουδιού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Η παράσταση είχε κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες και ερμηνείες, χωρίς να είναι όμως κάτι το συναρπαστικό. Έδωσε έμφαση στο εικαστικό κομμάτι, επιχείρησε να συνδυάσει το τραγικό με το γκροτέσκο, αλλά δεν κατάφερε να δημιουργήσει μια συμπαγή και ολοκληρωμένη αισθητική άποψη.
Πηγή:www.monopoli.gr