Της Σεμίνας Διγενή
Έφυγα κι η καρδιά μου χτυπούσε ακόμη δυνατά.
Στο καμαρίνι μετά, έβαλα το χέρι της Καριοφυλλιάς επάνω της, για να δει τι μου έκανε, τι μου έκαναν όλοι τους.. Εκείνη γέλασε, ευτυχώς με το δικό της γέλιο κι όχι με το άλλο, το εφιαλτικό της 'Ειρεν. Σπουδαίοι ηθοποιοί, εκπληκτική παράσταση, που συνεχίζει το θέμα έναν αιώνα μετά από εκεί που το σταμάτησε ο Τσέχωφ στον ''Βυσσινόκηπο''. Το «Κίεβο» του Ουρουγουανού Σέρχιο Μπλάνκο στο Χ-Κολωνώ, είναι ένα έργο για τον ακραίο φασισμό, τον εκμαυλισμό των ανθρώπων που τους οδηγεί σε εγκληματικές συμπεριφορές, για τη σιωπή, τη συγκάλυψη και την ατιμωρησία. Για την εκπαίδευση μιας ολόκληρης κοινωνίας στο να μην αντιλέγει, να μην αντιδρά. Για τη «μήτρα του κτήνους (που) είναι ακόμα ζωντανή». Όλα αυτά, δίπλα σε μια θολή πισίνα.
''Ολόκληρη η πόλη «ξύπνησε» νεκρή! '' λέγεται κάποια στιγμή στο έργο.. Γιατί άραγε; Νέο πυρηνικό ατύχημα, τρομοκρατική ενέργεια, κάποιο μεγάλο έγκλημα, οικονομική καταστροφή, τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ο νέος φασισμός; Τι; Πάντως οι Δημήτρης Λάλος, Στάθης Σταμουλακάτος, Ηλιάνα Μαυρομάτη και Γιάννης Λεάκος, με τις συγκλονιστικές ερμηνείες τους, μου έδωσαν πολύ καλά να καταλάβω, αλλά και να αισθανθώ (κυρίως αυτό), ότι ο συγγραφέας δεν καταπιάνεται απλώς με τα ζητήματα εγκλήματος και τιμωρίας, αλλά προσπαθεί -και μαζί του κι εμείς- να κατανοήσει το πώς και το γιατί τα ανθρώπινα όντα είναι ικανά να προκαλέσουν τόσο κακό στους ομοίους τους. (Εννοείται ότι θα δω και την Φιλαρέτη Κομνηνού στον ίδιο ρόλο σε εναλλασσόμενη διανομή.)
Σ ευχαριστώ Καρυοφυλλιά, που δεν έγινες τελικά πολιτικός μηχανικός, σ ευχαριστώ γι αυτήν την καθηλωτική ερμηνεία, για το ότι μου διέλυσες κάποιες στιγμές ολόκληρο το νευρικό μου σύστημα, για το ζεστό φιλί στο τέλος.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους.