Το μυθιστόρημα ''Η άγνωστη τρομοκράτισσα'' του Richard Flanagan δεν το είχα διαβάσει, αν και από την υπόθεση του έργου κατάλαβα πως πρόκειται για μία εκμοντερνισμένη εκδοχή της ''Χαμένης τιμής της Καταρίνα Μπλουμ'' του Γερμανού Νομπελίστα συγγραφέα Heinrich Boll. Στην παράσταση που σκηνοθέτησαν η Ελένη Ευθυμίου και η Βασιλική Τρουφάκου, κρατώντας και τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, συνεπικουρούμενες από τον Γιώργο Μακρή, ο θεατής γίνεται μάρτυρας του εκφασισμού της αυστραλιανής κοινωνίας (το έργο διαδραματίζεται στο Σίδνεϋ) μέσα από την ιστορία μιας άτυχης στριπτιζέζ, η οποία χρήζεται τρομοκράτισσα από τα, διψασμένα για αίμα και βία, ΜΜΕ. Έχω την αίσθηση - επαναλαμβάνω, χωρίς να έχω διαβάσει το ογκώδες βιβλίο του Flanagan - πως τα δύο κορίτσια πραγματοποίησαν άθλο, επιχειρώντας τη θεατροποίηση του. Πιθανώς στα χέρια ενός άλλου σκηνοθέτη - θεατρικού διασκευαστή, η συγκεκριμένη παράσταση να γινόταν από πλαδαρή έως παλαιομοδίτικα δημαγωγική. Εδώ όμως μέσα σε 75 λεπτά, με γρήγορους ρυθμούς, με κυρίαρχο το μαύρο χιούμορ και με το χτίσιμο μίας κυβερνο-πανκ ατμόσφαιρας, η Ευθυμίου και η Τρουφάκου πέτυχαν να μας θυμίσουν ή, σωστότερα, δεν μας άφησαν να ξεχάσουμε πως η σημερινή άκρως οργουελική νεοελληνική κοινωνία δεν απέχει και πολύ από το ζοφερό σύμπαν του Flanagan. Στην προαναφερόμενη κυβερνο-πανκ αισθητική της παράστασης μεγάλο ρόλο έπαιξαν η πρωτότυπη εμπνευσμένη ηλεκτρονική μουσική της Λένας Πλάτωνος και τα εξαιρετικά βίντεο του Ευτύχη Ευθυμίου. Το δε ολόλευκο ντεκόρ με τα μινιμαλιστικά props λειτούργησε ως ευθεία παραπομπή, όχι τόσο στα διαβόητα λευκά κελλιά, όσο στο ψυχικό άδειασμα και στη συναισθηματική κόλαση της ηρωίδας, λίγο πριν δολοφονηθεί από το όπλο του δημοσιογράφου. Ήταν πολύ καλή η επιλογή του έργου αυτού για θεατροποίηση! Την ώρα που ο χώρος μετατρεπόταν σε ντεκόρ ριάλιτι με την υποτιθέμενη τηλεπαρουσιάστρια να στήνει στον τοίχο τη Τζίνα Ντέηβις, βασισμένη σε ανύπαρκτα γελοία στοιχεία, ο δικός μου νους έτρεξε στην περσινή διαπόμπευση των ιερόδουλων φορέων του HIV και στην πιο πρόσφατη των νεαρών συλληφθέντων για τρομοκρατία. ''Η αληθινή ζωή της Τζίνα Ντέηβις'' αποτελεί ακόμη ένα αξιόλογο δείγμα επίκαιρου πολιτικού θεάτρου και συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους επιθυμούν ακόμη να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να συνεχίσουν να ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο.
Αντώνης Μποσκοΐτης