Είδα τον "Πουπουλένιο" την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Ούτε μία θέση άδεια στο "Αθηνών". Τελειώνει και ο Μάρτης στους ρυθμούς της δυναμικής εκκίνησης.
Θέλω να γνωρίσω τον συγγραφέα του "Πουπουλένιου" Μάρτιν ΜακΝτόνα είπα πολύ φυσικά στη Μ. Απάντηση ένα γέλιο. Ο Μάρτιν αποφάσισε να παρατήσει το σχολείο σε ηλικία 16 ετών, γιατί οι καθηγητές του είχαν το θράσος να επικρίνουν τα γραπτά του. Ένα 16χρονο αγόρι παλεύει για την τιμή των πολύτιμων γραπτών του. Γυρίζει την πλάτη στους υπηρέτες των κανόνων και εγκαταλείπει για να μην αρρωστήσει η φαντασία του απο φασισμό και συντήρηση.
Μαγκιά!
Η φαντασία ως απαραίτητη ουσία στο αίμα των ανθρώπων. Ως κοφτερό μαχαιράκι για να χαράξεις το πρόσωπο της μουντής επανάληψης. Ως μοναδική προυπόθεση επιβίωσης σε ένα κόσμο με τάσεις συστημολαγνείας και μνημειώδους σκληρότητας.
Ο "Πουπουλένιος" του Κ. Μαρκουλάκη είναι λεπτομερώς φτιαγμένος. Με χιούμορ, με πολλή σκέψη. Ωραίες λέξεις που δεν κουράζουν τη διάθεση του θεατή. Ωραίοι τέσσερις άνδρες. 1+1+1+1= 4 ταλαντούχοι άνθρωποι σε μια σκηνή. Τους είδαμε μαζί, τον έναν πολύ κοντάστον άλλο. Αν δεν είναι αυτό τύχη..
Σ' ένα περιβάλλον ανακριτικής παγωμάρας με σκληρό φωτισμό και στενά όρια ο Χατούριαν (Κ. Μαρκουλάκης) βρίσκεται απέναντι από δύο μπάτσους, έναν φωνακλά παραρανοϊκό (Ο. Παπασπηλιόπουλος) και έναν λυπητερά απαθή (Ν. Κουρής). Παιδιά της απολυταρχίας και οι δύο. Ο λόγος που βρίσκεται απέναντί τους είναι ότι τα παράξενα παραμύθια του με ήρωες παιδιά που πεθαίνουν δεν απέχουν πολύ από την αλήθεια. Συνέβησαν στον κανονικό κόσμο. "Αυτός φταίει"!
Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος υποδύεται τον μικρότερο αδερφό του Χατούριαν με διανοητική υστέρηση. Πολύ κοντά στα συνήθη χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων. Άμεσος και ευαίσθητος. Τέσσερις χαρακτήρες διαφορετικοί συμπράττουν ώστε το αποτέλεσμα να είναι πληθωρικό και ευανάγνωστο. Η πανικόβλητη μορφή του Μαρκουλάκη που ενίοτε διακόπτεται από την ηρεμία που εκλύεται από τον γραφιά. Η σκληρόπετση φύση του απερίσκεπτου μπάτσου- Παπασπηλιόπουλου (τι καλός ηθοποιός!), η πολυεπίπεδη φυσιογνωμία του μπάτσου-Κουρή, ενός καλοθρεμμένου από το καθεστώς παιδιού.
Βρήκα έξυπνη κίνηση την παρεμβολή σκηνών από την παιδική ηλικία των δύο ηρώων. Ένα μικρό παιδί ακολουθούσε με διαυγείς κινήσεις την αφήγηση του Χατούριαν. Πρώτη φορά ένα παιδικό δωμάτιο μου φάνηκε σκέτη φυλακή. Και ο ύπνος ένας παιδεμένος εφιάλτης.
Η βία, αυτή με τα πολλά πρόσωπα, μπορεί να αναχαιτιστεί. Είσαι άνθρωπος και έχεις καρδιά που δε βολεύεται; Την έκανες σκόνη τη βία.
Η οικογένεια, αυτός ο πρώτος κόσμος των πρώτων μας χρόνων. Με τη δεδομένη σοφία. Ποια σοφία; Άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν, περπάτησαν ξυπόλητοι αναθεματίζοντας τον πρώτο αυτό μικρόκοσμο. Γιατί απλά δεν ήταν "κόσμος". Και δε "στόλισε" με ηρεμία κανένα τους όνειρο.
ΥΓ Δε βαρέθηκα ούτε μια στιγμή μου είπε η Μ. καθώς περπατούσαμε στην μπατσοκρατούμενη Ηρώδου Αττικού. Και ξέρεις η Μ. είναι ο "θεός να σε φυλάει" σε αυστηρότητα. "Να δεις τον Πουπουλένιο όσο προλαβαίνεις" φώναξα στον ακίνητο Εύζωνα. Και ειμαι σίγουρη ότι ο φανταράκος θα πάει στο ρεπό του ή μάλλον στην άδειά του.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Σκηνικά - Κοστούμια: Αθανασία Σμαραγδή
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Εικονογράφηση: Φίλιππος Φωτιάδης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Έλενα Σκουλά
Παραγωγή: Θεατρικές επιχειρήσεις Κάρολος Παυλάκης
Προβολή - Επικοινωνία: BrainCo
ΔΙΑΝΟΜΗ
Χατούριαν (συγγραφέας): Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Τουπόλσκι (ανακριτής): Νίκος Κουρής
Άριελ (ανακριτής): Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Μίκαλ (αδελφός): Γιώργος Πυρπασόπουλος
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ :
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 9 μ.μ.
Σάββατο : λαϊκή απογευματινή 6.15 μ.μ και βραδινή 9.15 μ.μ.
Κυριακή: 6.00 μ.μ. και βραδινή 9.00 μ.μ.
Διάρκεια: 125 λεπτά (μαζί με το διάλειμμα)