Όλα ξεκινούν από ένα όνειρο και καταλήξουν σε ένα όνειρο στην κατά Κιμούλη καίρια ανάγνωση των «Θεσμοφοριαζουσών». Η γερή αριστοφανική κωμωδία μεταφέρεται στο σήμερα, στην εποχή της κρίσης και της παράκρουσης, της ανεργίας, της πολιτικής αλητείας, της πνευματικής σήψης, των ΜΑΤ και της βιαιότητας,της αποθέωσης του τίποτα, της ανυπαρξίας κάθε ταυτότητας με ήρωα τον Συγγενή. Έναν άντρα που είναι παγιδευμένος στην αντίληψη πως η κοινωνία έχει φύλο και το φύλο της είναι αρσενικού γένους, χάνεται μέσα σε ένα λαβύρινθο μεταμορφώσεων, για να βρεθεί αποκλεισμένος σε ένα χώρο θηλυκό και να συναντήσει το αδιέξοδο της κυριαρχίας του.
Ο Συγγενής θα βοηθήσει τον «μπατζανάκη» του τον Ευριπίδη, τον οποίο θέλουν να εξολοθρεύσουν οι γυναίκες επειδή τις θάβει στα έργα του και θα μεταμορφωθεί σε τέτοια εισχωρώντας αμήχανα στα Θεσμοφόριά τους. Με αφορμή τη σπουδαία αριστοφανική κωμωδία ο Γιώργος Κιμούλης έχει κάνει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πρόταση. Η διασκευή του έργου που υπογράφει με τον δυνατό Πιτσιρίκο, βασισμένος στην μετάφραση του Κ.Χ. Μύρη είναι τολμηρή, πρωτότυπη, βιτριολική και δεν χαρίζεται πουθενά.
Παραλαμβάνει από τους πολιτικούς μας άντρες και το πολιτικό σκηνικό -ΓΑΠ, Μπένυ, Ποτάμια και Ελιές, Άκη, Ρεπούση, Χρυσή Αυγή, Τατσόπουλο κλπ-και δεν σταματά σε αυτά, αφού «πυρά» εξαπολύει απ’το Διονύση Σαββόπουλο και την Σώτη Τριανταφύλλου, έως τον Γιώργο Λούκο και το Φεστιβάλ του Λουκου- μα όπως λέει χαρακτηριστικά. Πατώντας στην αριστοφανική κωμωδία, κάνει βιτριολική κριτική προς πάντες, με γλώσσα που κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει! Ο κόσμος επιβραβεύει, συναινεί, συντάσσεται, αλλά και ξεκαρδίζεται με τον τρόπο που «παίζει» με όλα:με αναφορές στη Γιουροβίζιον και το Familiar,μέχρι το Φεστιβάλ, τις σέλφις, τις σβάστικες και την αμορφωσιά, με υλικό απ’τα δελτία ειδήσεων και τις πορείες. Παρωδεί τα πάντα απολαυστικά και ενίοτε ανελέητα-βάζει το μαχαίρι στο κόκαλο.
Απ’ την μια κάνει πολιτικό θέατρο κι απ’ την άλλη προσφέρει στο κοινό του μια κωμωδία στην οποία κλαις από τα γέλια και χάρη στον ίδιο που «σαρώνει» την σκηνή-έξοχος στην σπαρταριστή σκηνή που μεταμορφώνεται σε γυναίκα και υπέροχος στις πιο χαμηλές του σκηνές του φινάλε-και χάρη στους συμπαίκτες του. Ο Δημήτρης Πιατάς «κεντάει» υποκριτικά στον Ευριπίδη του και στο «πάντρεμά»τους,η «χημεία» είναι εντυπωσιακή. Δύο σημαντικοί ηθοποιοί σε μια κοινή «νίκη» τους. Και πλάι τους ένας απολαυστικότατος Θανάσης Αλευράς στις καλύτερες στιγμές του :ο Αγάθωνάς του αποτελεί μεγάλη προσωπική του επιτυχία. Ο Τοξότης του Χάρη Χιώτη από τους «άσσους» της δουλειάς.
Στην καλαίσθητη παραγωγή του Θεατρικού Οργανισμού Ακροπόλ την δική τους ενεργή συμβολή έχουν οι Φαίη Ξυλά, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Δημήτρης Ραφαήλος, αλλά και οι κοπέλες του χορού: Τόνια Καζάκου, Νάντια Ανθοπούλου,Αναστασία Κατσιναβάκη, Δέσποινα Μαλλιαρού,Ισιδώρα Μπουζιούρη, Μαρίνα Μυρτάλη,Ματίνα Νικολάου,Κατερίνα Νικολοπούλου,Αρετή Ντάλιου,Αρετή Πασχάλη, Κωνσταντίνα Σπαθη, Βιργιγία Ταμπουροπούλου και Ειρήνη Τσαβα.
Τρέξτε να δείτε την εξαιρετικά εμπνευσμένη παράσταση-πρόταση που έχει φτιάξει ο Γιώργος Κιμούλης για να χαρείτε μια σύγχρονη ανάγνωση που μας αφοράει και μας αγγίζει, που «ακουμπά» σε αυτό που βιώνουμε και φυσικά να γελάσετε μέχρι δακρύων με τον δεξιοτεχνικό τρόπο που κάνει κωμωδία! Για ένα δίωρο θα δείτε όσα ζούμε στην σκηνή, θα απολαύσετε την κριτική στα πράγματα που μας πληγώνουν, θα γελάσετε πολύ και θα νιώσετε την θεατρική μέθεξη που ξέρει να προσφέρει στις παραστάσεις του ο «ακριβός» αυτός θεατράνθρωπός μας!
Επόμενο ραντεβού Τετάρτη στο Κηποθέατρο Παπάγου κι έπεται περιοδεία.