Ένα μικρό κορίτσι γύρω στα 12 με πήγε στο θέατρο. "Επιτρέπεται να' ρθω και εγώ;" τη ρώτησα. "Φυσικά" μου απάντησε. "Μη φοβηθείς. Η παράσταση λέγεται "Καταστρούπολη" ". "Δε φοβάμαι, αφού το ξέρεις".
Φεστιβάλ Αθηνών, Ιούλιος 2014
Θέατρο Πόρτα
Περιγραφή δική μου: Η "Καταστρούπολη" είναι ένα έργο για εφήβους χωρίς ανυπόστατες μάγισσες και υπερφυσικά πλάσματα που μιλούν για κάτι που έτσι και αλλιώς δε γίνεται. Σ' αυτή την πόλη υπάρχουν μόνο άνθρωποι χωρίς μνήμη, χωρίς προηγούμενη ζωή. Άνθρωποι που δε θυμούνται τ' όνομά τους, αλλά είναι διατεθειμένοι μέσα σε ένα περιβάλλον γόνιμης ποιητικότητας, τελείως άγραφο να επαναπροσδιορίσουν την ατομική τους πραγματικότητα, να φτιάξουν την ιστορία από την αρχή. Με την καθοδήγηση μιας γριάς μάγισσας (Ξένια Καλογεροπούλου) και ενός παιδιού (Αριάδνη Καβαλιέρου) που τροφοδοτείται από το καινούριο οι 5 έφηβοι θα γνωρίσουν τον εαυτό τους, την έκταση της πραγματικότητας, θα βεβαιωθούν ότι τα όπλα για οποιαδήποτε επανεκκίνηση τα 'χουν μόνο οι άνθρωποι. Αρκεί να βάλουν στην πρίζα τις αρετές τους.
Η φυσικότητα με την οποία αντιμετώπισε ο σκηνοθέτης της παράστασης, Μανώλης Μαυροματάκης, το ευφυές κείμενο του Ρίντλεϊ τον οδήγησε να δημιουργήσει εικόνες άμεσα συνδεδεμένες με τις αισθήσεις του καθένα. Εγώ "και κρύωσα" στην ερημιά, και θέλησα να ξαναφτιάξω την ιστορία από την αρχή και βρήκα ένα κλειδάκι ποίησης για να καθαρίσει το μυαλό μου. Οι ενήλικοι ηθοποιοί (Θανάσης Δήμου, Αντρη Θεοδότου, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Αννα Καλαϊτζίδου, Χρήστος Σαπουντζής) ωραιότατοι σκηνικοί έφηβοι, σοβαροί, στο ύψος των παιδιών που τους παρακολουθούσαν. Η Ξένια Καλογεροπούλου είναι η γριά μάγισσα που "μαζεύει" τις ιστορίες και δίνει ώθηση. Ήσυχη παρουσία που θυμίζει φαντασία μικρού παιδιού. Από αυτή την πλευρά των συνόρων αφηγείται τα παραμύθια, προφέρει τις λέξεις. Η παγωμένη εικόνα της καταστροφής κερδίζει σε ευκρίνεια και από το εύστοχο σκηνικό του Άγγελου Μέντη, αλλά και από τη μουσική (Sancho 003) έτσι όπως "σκορπίζεται" κατά τη διάρκεια της παράστασης. Το σίγουρο είναι ότι το έργο αυτό δε "συνομιλεί" με τους εφήβους σε χαζοχαρούμενη βάση υποδεικνύοντας βίαια τα αυτονόητα ή καθοδηγώντας τη σκέψη σε μία μόνο κατεύθυνση. Μπορεί να μην τα καταλαβαίνεις όλα στην "Καταστρούπολη", νιώθεις όμως, μικρέ μου ή μικρή μου. Θα χρησιμοποιήσεις τις πνευματικές σου αποθήκες και μετά απόλυτα συνειδητοποιημένος θα θελήσεις και άλλο και άλλο. Έτσι πάνε τα πράγματα.
Περιγραφή 12χρονου κοριτσιού: Ο Σάκας, η Γκλίτερ, ο Φράντζας, η Μελανιά και ο Τατουάζ θα μπορούσαν να ήταν εγώ. Και εγώ καμιά φορά ξεχνάω ποια είμαι, όταν γύρω μου είναι πιο πολύ το κακό από το καλό. Μ' άρεσε πολύ που η μάγισσα έλεγε "δε σ' αρέσει; Άλλαξέ την την ιστορία". Είναι ωραίο να είναι όλοι οι άνθρωποι δυνατοί και να συναντούν στο δρόμο τους ανθρώπους σοφούς που να τους βοηθούν να είναι γενναίοι. Βλέποντας αυτή την παράσταση ένιωσα ότι η φαντασία και το μυαλό μου είναι αρκετά για να μάθω την αλήθεια. Η τηλεόραση είναι χαζή. Δε θα την ξανακάνω παρέα. Την τηλεόραση.
Η "Καταστρούπολη" τον Οκτώβρη θα ξανανέβει στο Θέατρο Πόρτα. Πρέπει να σκεφτώ από τώρα ποιο 12χρονο παιδάκι θα με πάρει μαζί του να την ξαναδώ.