Print

"ΤΖΕΛΑ, ΛΕΛΑ, ΚΟΡΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΕΟΜΕΝΗΣ". ΤΗΣ Χ. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Written by OnlyTheater. Category: ΚΡΙΤΙΚΗ ONLYTHEATER


 Μια παρέα παιδιών, κανονικών, που μένουν σε μια μεγάλη πόλη με κάδους, μεγαθήρια κτίρια, εκνευρισμένους ενήλικες και ανύπαρκτα πάρκα κάνει ό,τι μπορεί για να μην σταματήσει το παιχνίδι, έστω και αν οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν.

Εξάλλου … Ένας ίσον κανένας!

Αυτή τη Δευτέρα την περίμενα πώς και πώς. Καμία Κυριακή, τη χρονιά που μας πέρασε, δεν μπόρεσα 12 η ώρα να είμαι στο θέατρο. Κι ας το κανονίζαμε κάθε Σάββατο. Κι ας χαζεύαμε τις φωτογραφίες με τα ροζ και τα μπλε, το σκηνικό με την προσωπογραφία της Φρίντα Κάλο ή τα τραγούδια του Δεληβοριά, αχ αυτά τα τραγούδια.

Προχθές, όμως, στις 8 ήμουν εκεί. Και πολλά παιδιά και μεγάλα παιδιά και ο Φοίβος και η Μελεμέ και η Ηρώ Μπέζου, η περσινή "Λέλα". Και άλλοι, και άλλοι.

"Τζέλα, Λέλα, Κόρνας, Κλεομένης". Μια παρέα παιδιών, κανονικών, που μένουν σε μια μεγάλη πόλη με κάδους, κτίρια-μεγαθήρια, εκνευρισμένους ενήλικες και ανύπαρκτα πάρκα κάνει ό,τι μπορεί για να μην σταματήσει το παιχνίδι, έστω και αν οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν.

Στην οδό Σκουπιδουπόλεως, εκεί που δυσκολεύεται ακόμη και ο ήλιος να κάνει μια πρωινή εμφάνιση, αυτά τα τέσσερα παιδιά..παίζουν. Το πιστεύεις;; Παίζουν! Η φαντασία καταπίνει κάθε κίνηση συμβιβασμού. Όχι μπροστά στην τηλεόραση, όχι κρατώντας ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, όχι στον υπολογιστή, όχι "φυτά", όχι σπασίκλες, αλλά παιδιά της γειτονιάς που μπορούν έναν κάδο με 15.987 σκουπίδια να τον χρησιμοποιήσουν ως αυτοκίνητο,ας πούμε, έναν γκρι τοίχο να τον ζωγραφίσουν, να "χαμηλώσουν" τη φασαρία σε μια πολύβουη πλατεία - με φραπεδολάτρεις και τσιριδογκρινιάρηδες- απλά και μόνο με το τραγούδι τους.

Εξάλλου … Ένας ίσον κανένας!  Αυτή τη Δευτέρα την περίμενα πώς και πώς. Καμία Κυριακή, τη χρονιά που μας πέρασε, δεν μπόρεσα 12 η ώρα να είμαι στο θέατρο. Κι ας το κανονίζαμε κάθε Σάββατο. Κι ας χαζεύαμε τις φωτογραφίες με τα ροζ και τα μπλε, το σκηνικό με την προσωπογραφία της Φρίντα Κάλο ή τα τραγούδια του Δεληβοριά, αχ αυτά τα τραγούδια.


To έργο του Volker Ludwig που μετέφρασε έξοχα, διασκεύασε και συν-σκηνοθέτησε με την ταλαντούχα Λίλλυ Μελεμέ, ο Βασίλης Κουκαλάνι είναι ένα απόλυτα σημερινό έργο. Οι ήρωές του υποφέρουν από μια πόλη που γιγαντώνεται και ασκημαίνει, από μια πόλη εχθρική και απάνθρωπη. Δείξε μου ένα παιδί της Αθήνας (όχι προνομιούχο) που να' χει ξεκάθαρα μέσα του το μπλε, το πράσινο και το καφέ. Που να θεωρεί ανάγκη τον καθαρό αέρα στις κυψελίδες του ή να ιδρώνει παίζοντας μπάλα, έξω.

Ή δείξε μου έναν μη αγχωμένο, μη "γερασμένο" άνθρωπο, πρωί καθημερινής. Τρεχαλητό, τσαντίλα και σιχτιρισμένη φάτσα. Αυτός, αυτός, αυτός, αυτός!



Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μιλήσεις για τα μεγάλα ζητήματα από την απλότητα που χρησιμοποίησε αυτή η ομάδα. Δεν είναι καιρός για ταρατατζούμ με ροζουλί ψέματα και γλυκερή αισιοδοξία.


Πιθανότητες φιλίας μεταξύ των ηρώων μιας ιστορίας και των παιδιών της πλατείας υπάρχουν μόνο, αν οι μεν δεν είναι εξωγήινοι. Αν το χιούμορ έχει φλέβα, αν δεν υπάρχει έστω και ένας που να θεωρεί τα παιδιά ζαχαρένια ανθρωπάκια μιας συννεφούπολης.

Ο Βασίλης Κουκαλάνι και η Λίλλυ Μελεμέ έχοντας μέσα τους ξεκάθαρο το μέλλον που θέλουν να χαρίσουν στα παιδιά δημιούργησαν μαζί με τους Πολυξένη Ακλίδη, Δημήτρη Μυλωνά, Πέτρο Σπυρόπουλο, Νάνσυ Σιδέρη και Μιχάλη Τιτόπουλο μια συνθήκη ζωής που δεν πρέπει να δούμε ως κάτι εξιδανικευμένο, αλλά ως κάτι που πρέπει να υπάρχει στο χέρι του καθένα.

Τα τραγούδια είναι του Φοίβου Δεληβοριά και είναι έτσι φτιαγμένα για να τα ψιθυρίζεις ακόμη και "κολλημένος" με το αυτοκίνητο, 3 το μεσημέρι, στην Κηφισίας. Τι άνθρωπος είναι αυτός..Σαν να μελοποίησε όλες τις κουβέντες που ειπώθηκαν και συνεχίζουν να λέγονται στα σχολικά προαύλια, στα αγορίστικα γήπεδα, τα πάρτυ, τα παιδικά δωμάτια, τα ημερολόγια, μπροστά στους καθρέφτες, στ' αυτί -ψιθυριστά-, στην αγκαλιά, όταν ο ένας μιλάει και ο άλλος ακούει. Με κλειστά μάτια.

 



 

Βασίλη, Λίλλυ, Φοίβο, Πολυξένη, Δημήτρη, Πέτρο, Νάνσυ, Μιχάλη σας χαρίζω δύο φράσεις ενός πολύ αγαπημένου μουανθρώπου: "Θα μένει πάντα ο ήλιος. Υπό την ίδια γωνία."

Και σας ευχαριστώ.

 

*
Συντελεστές:
Μετάφραση - Διασκευή: Βασίλης Κουκαλάνι
Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ, Βασίλης Κουκαλάνι
Μουσική - Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς
Σκηνικά - Κουστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Επιμέλεια Κίνησης: Σεσίλ Μικρούτσικου
Φωτογραφίες & video: Μαρίζα Παπαδημητρίου, Azymmetry Pictures

Διανομή:     
Τζέλα: Πολυξένη Ακλίδη
Τάκος: Δημήτρης Μυλωνάς
Φίκος: Βασίλης Κουκαλάνι
Λέλα: Νάνσυ Σιδέρη
Κλεομένης: Πέτρος Σπυρόπουλος
Κόρνας: Μιχάλης Τιτόπουλος

****

Κάθε Κυριακή στις 12:00 το μεσημέρι, γενική είσοδος: 8 ευρώ, ομαδικό: 6 ευρώ

Καθημερινές για οργανωμένες παραστάσεις σε σχολεία στις 10:00

Πληροφορίες, Υρώ Μιχαλακάκου: 2155503656, 6978068699.

Διάρκεια: 80 λεπτά, με διάλειμμα

*Θέατρο Πορεία