H ΛΗΤΩ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ ΕΙΔΕ ΤΟΝ AL PACINO ΣΤΟ "GLENGARRY GLEN ROSS" ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
To έργο του David Mamet, Glengarry Glen Ross, βραβευμένο το 1984 με Pulitzer Prize, γνωστό και αγαπητό από την κινηματογραφική μεταφορά του το 1992, ανεβαίνει στο Gerald Schoenfeld Theatre της Νέας Υόρκης. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Daniel Sullivan, βραβευμένος με ένα Τony το 2001 για το Proof, του David Auburn. Ο Al Pacino πρωταγωνιστεί ρόλο του Shelly Levene, ανάμεσα στους Bobby Cannavale, David Harbour, Richard Schiff , John C. McGinley, Jeremy Shamos and Murphy Guyer.
Η παράσταση αυτή δεν αγαπήθηκε από τον τύπο, η παράταση που πήρε η επίσημη πρεμιέρα απαγορεύοντας κάθε δημοσίευμα ενώ η παράσταση παίζονταν σχεδόν ενάμιση μήνα σε previews εξαγρίωσε τους κριτικούς. Η αφορμή για την παράταση ήταν ο τυφώνας Σάντυ, αλλά οι κακές οι γλώσσες λένε ότι η παραγωγή ήθελε να κρατήσει μακριά τον τύπο, φοβούμενη ότι οι κακές κριτικές θα μείωναν τις πωλήσεις των εισιτηρίων.
Σε ένα ασφυκτικά γεμάτο θέατρο ή σε ένα μίζερο κινέζικο εστιατόριο ο Shelly Levene (Al Pacino) προσπαθεί να πείσει τον John Williamson (David Harbour) να του δώσει ονόματα πιθανών πελατών του μεσιτικού γραφείου όπου δουλεύουν. Το κείμενο του David Mamet ξαναγράφεται μπροστά μας! Με κινηματογραφική φυσικότητα, αβίαστα και εύκολα, δύο σπουδαίοι ηθοποιοί! Τον ενθουσιασμό μου γκρεμίζει το χειροκρότημα μου κοινού σε μια ατάκα του Pacino. Σχεδόν ξαφνιάστηκα, μετά θυμήθηκα που βρίσκομαι 45th Street και 7 Avenue: στην καρδιά του Broadway.
Δεν μπορώ να διαφωνήσω με τις κακές κριτικές που κυκλοφορούν, η παράσταση δεν ήταν εξαιρετική. Θα θυμάμαι όμως την ερμηνεία του Bobby Cannavale στον ρόλο του Richard Roma. Τον ίδιο ρόλο είχε ερμηνεύσει ο Al Pacino στην κινηματογραφική μεταφορά του 1992, όπου και είχε προταθεί για όσκαρ. Μετά την ερμηνεία του Cannavale άρχισα να πιστεύω ότι αυτός ο ρόλος θα έπρεπε να είναι το όνειρο κάθε νεαρού ηθοποιού. Θα θυμάμαι επίσης και μια στιγμή όταν ο Shelly Levene καταλαβαίνει ότι έχει χάσει το παιχνίδι. Τότε ο Al Pacino μας αφήνει να τον αντικρίσουμε για μια στιγμή ως έναν γέρο 73 χρονών σε πλήρη παραίτηση, το σώμα του καμπουριάζει, κάνει μια παύση, ο χρόνος παγώνει, κοιτάει τριγύρω, παίρνει μια ανάσα και με την άδεια του η παράσταση συνεχίζεται..
Λητώ Τριανταφυλλίδου