«ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΕΙΝΩ ΔΕΝ ΘΑ ΦΟΒΗΘΩ»
Έξω από το κάστρο της Παπλωματούς υπάρχει μεγάλη πείνα και δυστυχία που η ίδια ανακαλύπτει σιγά-σιγά. Η γριούλα-φτωχή, καθισμένη κάτω από το δέντρο βρίσκεται εκεί για να της υπενθυμίσει πως, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι, μένουν ενωμένοι και παλεύουν για να επιβιώσουν και να υπερβούν τις δυσκολίες και τα προβλήματα.
Έντονα επίκαιρο θεωρώ το μήνυμα που θέλει να δώσει το έργο και συγκεκριμένα η σκηνή αυτή. Πρέπει όλοι να παραδειγματιστούμε από αυτούς τους φτωχούς ανθρώπους, από την πίστη και τη θέληση που τους διακατέχει να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο και να μείνουν ενωμένοι. Ακόμα θα έπρεπε να παραδειγματιστούμε και από την πράξη της Παπλωματούς που εγκαταλείπει τα πάντα για να τους βοηθήσει και να κάνει τη ζωή τους πιο δίκαιη και ανθρώπινη.
Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτήν την πολλή όμορφη εμπειρία που βιώνω αυτόν τον καιρό. Όλος ο θίασος, τα παιδιά που τον απαρτίζουν αλλά ακόμα και οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από τη σκηνή και που βοηθούν για να πραγματοποιηθεί αυτό το έργο είναι καταπληκτικοί και η συνεργασία μαζί τους είναι ευτυχία για μένα αλλά μαθαίνω και πολλά πράγματα από αυτούς.
Δεν θα μπορούσα όμως να μην αναφερθώ σε αυτόν τον άνθρωπο που είναι η ψυχή αυτής της παράστασης. Είναι απερίγραπτη η χαρά που νοιώθω αλλά και η ευγνωμοσύνη που βρέθηκε στο δρόμο μου αυτός ο άνθρωπος, η ΚΥΡΙΑ Μαριάννα Τόλη. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος που κάθε μέρα μου μαθαίνει και κάτι καινούργιο. Μέσα από εκείνη ανακαλύπτω πράγματα για τον εαυτό μου που ούτε εγώ η ίδια δεν γνώριζα. Το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ είναι λίγο για αυτή την ευκαιρία που μου έδωσε και για την αγάπη που δίνει απλόχερα σε όλους μας καθημερινά.