Κάποτε της ζήτησα να μου
απομονώσει έναν στίχο. Αργύρης Χιόνης μέσα σε τρία δευτερόλεπτα. Γειωμένη απέναντι στο άριστα του Εθνικού θεάτρου. Μιλάμε για τον Μπρεχτ και την Αγία Ιωάννα. Το κείμενο είναι η τριπλασιασμένη οργή της. Παρατηρώ ένα γενικευμένο άριστα. Μου απαντάει γραπτά σε ερωτήσεις σαν να γράφει ιστοριούλες. Συνοψίζει την ομορφιά: μου μιλάει για την ποίηση και το Ναύπλιο. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι στο χορό των Βακχών. Περιμένω τον θίασο να κατηφορίσει προς Πελοπόννησο..
Χρύσα Φωτοπούλου