Μια φορά κι έναν καιρό σε μια χώρα μακρινή,
κάπου στην Κεντρική Αμερική, ζούσε ένας λαός με λαμπερό πολιτισμό, οι Μάγια.
Οι αστρονόμοι τους ήταν αιώνες μπροστά. Είχαν υπολογίσει με ακρίβεια τους κύκλους της Σελήνης και της Αφροδίτης, πλανητικές συνόδους και διελεύσεις, εκλείψεις, ηλιοστάσια και ισημερίες μέχρι το 2012. Με γυμνό μάτι, παρακαλώ.
Το ημερολόγιο των Μάγια θεωρείται το ακριβέστερο ημερολόγιο που δημιουργήθηκε ποτέ από οποιονδήποτε γνωστό πολιτισμό, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας.
Οι αστρονόμοι των Μάγια παρατήρησαν ότι το χειμερινό ηλιοστάσιο, η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, μετακινείται με πολύ αργό ρυθμό στον ουράνιο θόλο και σε αυτόν τον ρυθμό στήριξαν τον Μεγάλο Κύκλο των 5.125 ετών.
Η σύγχρονη επιστήμη ονομάζει το φαινόμενο ΄΄μετάπτωση των ισημεριών΄΄. Οι αστρονόμοι των Μάγια είχαν μετρήσει με απίστευτη ακρίβεια την ταχύτητα της μετάπτωσης. Η φαινομενική μετακίνηση των ηλιοστασίων και των ισημεριών οφείλεται στην απόκλιση του άξονα της Γης κατά την περιστροφή της. Το σίγουρο είναι ότι η απόκλιση του άξονα διαγράφει έναν πλήρη κύκλο σε περίπου 25.800 χρόνια.
Σύμφωνα με τη Κοσμολογία των Μάγια, η Δημιουργία αποτελείται από πέντε Μεγάλους Κύκλους των 5.125 ετών, δηλαδή 25.625 χρόνια. Στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 ολοκληρώνεται ένας Μεγάλος Κύκλος.
Σύμφωνα με τη Μυθολογία των Μάγια, οι Μεγάλοι Κύκλοι τελειώνουν με καταστροφή. Ο κόσμος στον οποίο ζούμε θα τελειώσει όταν το χειμερινό ηλιοστάσιο θα ευθυγραμμιστεί με το Σκοτεινό Ρήγμα του Γαλαξία. Στην τελευταία σελίδα του Κώδικα της Δρέσδης, του πιο σημαντικού κειμένου των Μάγια που διασώθηκε από το μένος των Ισπανών Ιεροεξεταστών, το τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε σήμερα θα έρθει με νερό. Οι θεοί των Μάγια θα μας πνίξουν.
Μην ψάχνετε για φουσκωτό - έστω και μεταχειρισμένο. Εμάς, έτσι κι αλλιώς, θα μας ξεκάνουν τα Μνημόνια.
Εμείς, έτσι κι αλλιώς, μετράμε αντίστροφα. Και χωρίς… Μάγια. Αν δεν αντιδράσουμε δυναμικά και άμεσα, τίποτα δε θα διασωθεί από το μένος των Τροϊκανών. Κι αυτό δεν είναι προφητεία ούτε πρόγνωση. Το ζούμε κάθε μέρα στο πετσί και στην ψυχή μας. Θα μας ξεκάνουν. Χωρίς πλάκα. Δεν αναφέρομαι μονάχα στις στερήσεις, τις κακουχίες, την ανέχεια. Αναφέρομαι στο κέφι μας που το μαγάρισαν και στο φιλότιμό μας που το τσαλαπάτησαν. Αβάσταχτη ξεφτίλα.
Κάθε μέρα που περνάει μας ετοιμάζουνε κι ένα απάνθρωπο χουνέρι. Κάθε μέρα που περνάει μας πετσοκόβουνε το μέλλον και το όνειρο.
Τίποτα ιδιαίτερο δε θα συμβεί στον τόπο μας στις 21 Δεκεμβρίου γιατί... συμβαίνει ήδη. Το σκοτεινό ρήγμα χάσκει μπροστά στα μάτια μας. Χάσκουμε και μεις.
Και μιας και παίζουμε με αριθμούς, 12 Δεκεμβρίου, σήμερα, του ’12. Αριθμός συμμετρικός που επανεμφανίζεται, στο Γρηγοριανό ημερολόγιο, μια φορά κάθε αιώνα. Κανένας μας δε θα τον ξανασημειώσει σε χρόνο πραγματικό. Μόνο ως ανάμνηση ή ως λογοτεχνία.
Στις 11 Νοεμβρίου του ’11, την προηγούμενη… συμμετρική ημερομηνία, η ιταλική Γερουσία ενέκρινε τα σκληρά μέτρα λιτότητας που απαιτούσε η Ευρωπαϊκή Ενωση. Μέτρα ασύμμετρα.
Ξέρουμε τι μας ξημερώνει.
Σε δέκα χρόνια από σήμερα, που τα παιδιά μας θα λιμοκτονούν, σωματικά και ψυχικά, όπως τον καιρό της Κατοχής, το χρέος μας θα παραμένει μεγαλύτερο από εκείνο που μας οδήγησε στον πάτο και στην ξένη κυριαρχία. Αυτό σημαίνει νέα μέτρα επ΄αόριστον. Αυτό σημαίνει έλλειμμα ανεξαρτησίας επ΄αόριστον. Αυτό σημαίνει νύχτα χωρίς ξημέρωμα. Ιδού το σκοτεινό ρήγμα των Μάγια.
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια χώρα μακρινή, κάπου στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, ζούσε ένας λαός με λαμπερό πολιτισμό, με κέφι και φιλότιμο, οι Ελληνες.
Υ.Γ. Τα φουσκωτά θα τα γλυτώσουμε. Τους φουσκωτούς, δεν ξέρω.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ