« Κατά την καλοκαιρινή περίοδο και ειδικά το διάστημα 14:00 μ.μ. με 17:00 μ.μ., έχουν καταγραφεί τα περισσότερα καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια που σε ποσοστό 67% καταλήγουν θανατηφόρα».
Κάθε καλοκαίρι βιώνουμε μικρές τραγωδίες. Ο αγώνας για επιβίωση από τα κουνούπια, τις τσούχτρες, το κάμπινγκ, τον χαμένο χρόνο και το Τέρας είναι καθημερινός.
Θα σας συμβούλευα, όταν το ρολόι σημάνει δύο το μεσημέρι ( 14:00), να διακόψετε οποιαδήποτε εργασία και με ψυχραιμία και σταθερό βήμα κατευθυνθείτε στο πλησιέστερο νιπτήρα: Ανοίξτε την βρύση, αφήστε να τρέξει άφθονο το νερό, βάλετε το κεφάλι από κάτω και φωνάξετε δυνατά μια προσευχή. Ίσως έτσι ξεγελάσετε για λίγο το Τέρας που γδέρνει από πάνω σας τον καθρέπτη του μπάνιου.
Αν τώρα είστε απ’ αυτούς που τα μεσημέρια πηγαίνετε σε κάποια παραλία να δροσιστείτε, καλύτερα σταματήστε εδώ να διαβάζετε. Δεν σας εμπιστεύομαι.
Για όλους τους υπόλοιπους συνανθρώπους μου που παλεύουν με τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, αγνοείστε οποιαδήποτε διάθεση για καφέ ή βολτούλα το μεσημέρι , ο αφανισμός σας είναι βέβαιος. ΚΑΤΣΕ ΣΠΙΤΙ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ. Πάρ’ το χαμπάρι: Είσαι καταδικασμένος σε μεσημεριανή σιέστα για όλη σου τη ζωή. Οι γονείς σου που με τόσα ξεγελάσματα δεκαετίες επιμένουν στην μεσημεριανή ανάπαυση (και οι γονείς ξέρουν καλά απ’ αυτά) γνωρίζουν τις συνέπειες. Τις φορές που τους ξεγέλασες και δεν σε πήρε ο ύπνος, άκουσες την πόρτα του δωματίου σου να ανοίγει, το Τέρας να γλιστράει μέσα αθόρυβα, να σκύβει πάνω από το μαξιλάρι σου και να γλείφει με λύσσα το αποτύπωμα του ιδρώτα σου. (αγριεύτηκα)
Μεγαλώνοντας και ξεπερνώντας την κρίσιμη ηλικία των 8 ετών και τις παραπάνω τραυματικές εμπειρίες, κατάφερες ένα μεσημέρι και καταβρόχθισες το Τέρας χωρίς όμως να το εξολοθρεύσεις. Αυτό έθρεψε μέσα στο στομάχι σου, έβγαλε ρίζες, κάνοντας την δική σου πέψη ελαττωματική. Τώρα το μπριαμ και τα φασολάκια με τις χάντρες όπως και οι αγαπημένες σου αλα πολίτα αγκινάρες είναι πλέον απαγορευτικές. Σε λίγο καιρό θα διαπιστώσεις ότι πολλές από τις αγαπημένες σου συνήθειες με παρόμοιο τρόπο θα έχουν αφανιστεί.
Το χειρότερο είναι ότι μερικές φορές καθώς λες τα ξόρκια σου στον νιπτήρα όπως πολύ καλά έμαθες να κάνεις κάθε μεσημέρι και σ’ ευχαριστώ για αυτό, αν ξεχαστείς και σηκώσεις το βλέμμα στον καθρέπτη, διαπιστώνεις πόσο έχεις αρχίσει να του μοιάζεις και στην μούρη. Το Τέρας μέσα σου έχει δηλητηριάσει ολοκληρωτικά τις σκέψεις σου κάνοντας τα μεσημέρια του καλοκαιριού αβάσταχτα πια. Σε ξεβρακώνει και σε αφήνει γυμνό στον ήλιο, να σου θυμίζει πόσα πράγματα ανέβαλες, πόσα ακύρωσες και πόσα δεν έχεις ακόμα αρχίσει. Τώρα βουτάς και πασαλείφεσαι με τις ενοχές σου γιατί ακόμα ένα καλοκαίρι τίποτα καινούριο δεν διάβασες, δεν έμαθες, δεν ταξίδεψες, δεν αδυνάτισες, δεν ερωτεύτηκες. Και ίσως να φταίνε τα παλιομεσημέρια, ίσως ότι για άλλη μια φορά κάνεις διακοπές στο πατρικό, ίσως φταίει ο αγαπημένος σου Σεπτέμβρης που ακόμα έχει καμιά τριανταριά μέρες για να φανεί και να σε λυτρώσει, μπλα μπλα.. και ενώ με αυτές τις σκέψεις είσαι ένα βήμα πριν γίνεις ένα στατιστικό νούμερο για τα καλοκαιρινά θανατηφόρα περιστατικά, ρίσκαρε έναν τελευταίο εντυπωσιακό ελιγμό. Συμφιλιώσου με το Τέρας. Τώρα άρχισε να λατρεύεις τον χαμένο σου χρόνο. Φρόντιζε να σπαταλάς όσο το δυνατόν περισσότερο μπορείς. Και όταν νομίζεις ότι δεν έχει μείνει άλλος χρόνος να σπαταλήσεις, ξύπνα στην μέση της νύχτας να σπαταλήσεις λίγο ακόμα. Ή καλύτερα μην κοιμηθείς καθόλου. Τι καλύτερο από το να χαραμίσεις λίγο χρονάκο παραπάνω τώρα που μπορείς. Έτσι το τέρας ξεγελασμένο και ήμερο θα γλιστρήσει από το ρουθούνι σου και θα κουρνιάσει για πάντα στην αγκαλιά σου.
Γι’ αυτό επειδή το καλοκαίρι είναι μεγάλο και ο χρόνος πολύ ωραίος όταν χάνεται, φόρα μαύρα γυαλιά, πιες 236 φρέντο εσπρέσο σκέτους και περίμενε. Καλοκαίρι είναι θα περάσει!
Υ.Γ.1: Η αδράνεια είναι μοιραία μόνο για τις μετριότητες.
Αλβέρτος Καμύ.
Y.Γ.2: {ΠΑΥΣΗ}
*Η Μυρτώ Γκόνη είναι ηθοποιός. Αυτό το καλοκαίρι ζει σ' ένα ξενοδοχείο στην Καβάλα, τα μεσημέρια χαιρετάει την Ελένη Ουζουνίδου από τον ακάλυπτο και τα βράδια κάνει πρόβες με τον Θοδωρή Γκόνη για το έργο της Γλυκερίας Μπασδέκη " Donna abbandonata ή πολύ με στεναχωρήσατε Κύριε Γιώργο μου" για το φεστιβάλ Φιλίππων.
Δέκα λεπτά τώρα, δεν πατώ το save. Πηγαίνω πάνω-κάτω το ποντίκι, διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας το "Καλοκαίρι" που γράφτηκε στην Καβάλα, την 4η μέρα του Αυγούστου.
Χ.Φ
(Πρώτη δημοσίευση 8/8/2014)
Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015