Η Διδώ είπε, γνωρίζοντας τον Αινεία "σταματάω να είμαι ηγέτης, θέλω να είμαι αδύναμη. Θέλω να νιώσω". Αυτή τη φράση κράτησε στο μυαλό της η Μαρισία Παπαλεξίου και έγινε το alter ego της Βασίλισσας.
Τι ακριβώς συμβαίνει στην παράσταση "Διδώ και Αινείας";
Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης. Η Διδώ είναι βασίλισσα της Καρχηδόνας, στην οποία κατάφερε να επιβληθεί μετά από πολλούς αγώνες. Ένα πλάσμα πολύ μπροστά από την εποχή του είναι η Διδώ. Έχει όμως ξεχάσει τη γυναικεία της φύση. Μέχρι τη στιγμή που καταφθάνει ο Αινείας κατευθείαν από την κατεστραμμένη Τροία. Τότε είναι που παραβλέπει τα πάντα και αφήνεται στα χέρια ενός άγνωστου για να νιώσει την απόλυτη ευτυχία. Αλλά όλα τα ωραία δεν έχουν καλό τέλος. Η ευτυχία της κάνει τη Μάγισσα να θέλει να την εξοντώσει, χρησιμοποιώντας με ανορθόδοξο τρόπο τον Αινεία. Επικαλείται τα πνεύματα του κακού και τους εξηγεί το σχέδιο της: Ένα πνεύμα θα εμφανιστεί στον Αινεία με την μορφή του Ερμή, μεταφέροντας του ψεύτικη εντολή του Δία με την οποία θα τον διατάζει να εγκαταλείψει την Καρχηδόνα και την Διδώ και να φύγει με τον στόλο του για την Ιταλία όπου και θα ιδρύσει την Νέα Τροία...την Ρώμη! Η Διδώ καταρρέει, ο Αινείας μετανοεί βλέποντάς την, αλλά η βασίλισσα τον απορρίπτει. Εκεί είναι που θυμάται τη θέση της και τον διώχνει. Μια πληγωμένη γυναίκα, παράφορα ερωτευμένη, που δεν κάνει όμως πίσω γιατί κάποιος αφάνισε την πιο ωραία της στιγμή.
Είσαι η Dido. Και πώς νιώθεις;
Ο σκηνοθέτης μας, Παναγιώτης Αδάμ, μάς έχει δώσει απίστευτη ελευθερία, ώστε οι χαρακτήρες να βγαίνουν πολύ όμορφα. Εγώ ερμηνεύω μια γυναίκα που θέλει να αφεθεί, να γίνει έρμαιο του έρωτα. Έτσι την είδα. Θέλει να νιώσει τη φύση της γι' αυτό και αφήνεται στα χέρια ενός άγνωστου. Είναι παράφορα ερωτευμένη γι' αυτό και καταλήγει στην απελπισμένη στάση ότι χωρίς αυτόν δεν υπάρχει ζωή. Η Διδώ είπε, γνωρίζοντας τον Αινεία "σταματάω να είμαι ηγέτης, θέλω να είμαι αδύναμη. Θέλω να νιώσω".
Τις λέξεις όπερα, λιμπρέτο κτλ τις έχω συνδυάσει με κάτι δύσκολο. Τελείως αυθόρμητα..
Επειδή δεν έχεις εμπειρία. Η παράστασή μας είναι μια πολύ ωραία ευκαιρία για τους παρθένους ακροατές του λυρικού τραγουδιού. Ο κόσμος έρχεται και δεν νιώθει καθόλου αποξενωμένος και αυτό έχει να κάνει με τη σκηνοθεσία, που είναι κοντά στο καθημερινό και το οικείο και μακριά από κάθε είδους υπερβολή.
Υπάρχει κάποια ωραία στιγμή με το κοινό που θες να μοιραστείς;
Πολλοί άνθρωποι μετά την παράσταση μας λένε ότι, ενώ στην αρχή αισθάνονταν φόβο απέναντι σε κάτι που θα παρακολουθούσαν και τους φάνταζε ανοίκειο, μετά το τέλος της παράστασης, όλα τα εμπόδια των προκαταλήψεων έχουν υπερπηδηθεί.
Γιατί ο έρωτας κάποιες φορές δεν είναι αρκετός;
Γιατί δεν ισχύει στον ίδιο βαθμό εκατέρωθεν. Πάντα ο ένας θέλει περισσότερα από τον άλλο. Ο απόλυτος έρωτας δεν είναι ποτέ αρκετός. Η λαχτάρα που έχεις για τον άλλον σε κάνει αχόρταγο, άπληστο άνθρωπο. Απ' την άλλη υπάρχουν και οι πρακτικές παράμετροι. Η εποχή είναι εχθρική απέναντι στον έρωτα. Στα χρόνια της κρίσης ο έρωτας είναι σχεδόν σπάνιος. Όταν συμβεί όμως, κάνει τη στιγμή εξαίσια μαγική. Αναγεννιέσαι. Περπατάς σε ένα τοπίο μίζερο και ακούς βιολιά. Αυτός είναι ο έρωτας.
*Η θεατρική παράσταση "DIDO AND AENEAS" (βασισμένη στην Όπερα του Henry Purcel) παρουσιάζεται στο θέατρο Βικτώρια, σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Αδάμ.
Χρύσα Φωτοπούλου