Η Μαρία Πρωτόππα αναλαμβάνει τη Γρούσα στον «Κύκλο με την Κιμωλία» του Μ. Μπρεχτ που παρουσιάζεται στο Παλλάς σε σκηνοθεσία Κ. Μαρκουλάκη και για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνει ότι είναι φτιαγμένη για μεγάλους ρόλους και δυνατές ερμηνείες. Η Γρούσα της είναι αληθινή, ανθρώπινη, γεμάτη αντιθέσεις, όπως θα ήθελε και ο ίδιος ο συγγραφέας…
Ο Κύκλος με την Κιμωλία είναι τελικά μια ιστορία για ένα παιδί ή μια ιστορία για το δίκαιο;
Είναι μια περιγραφή του χάους. Η ζωή και οι κοινωνίες και η Ιστορία ακολουθούν μια νομοτέλεια από την οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις. Υπάρχει ένας μηχανισμός μέσα από τον οποίο η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Η ιεραρχία και η εξουσία καταλήγουν πάντα στα ίδια χέρια έτσι κι αλλιώς. Κι ανάμεσα στις επαναλήψεις αυτού του μοτίβου, υπάρχουν ρωγμές μιας ευχάριστης αναρχίας, όπου μπορεί να φυτρώσει η δικαιοσύνη. Γιατί πιθανόν εκεί αναζητάμε μια περίεργη ηθική για να ξεφύγουμε από τη νομοτέλεια. Το δίκαιο ίσως και να μην υπάρχει. Απλώς όταν πονάμε κι αγαπάμε κάτι, η ζωή μάς συνδέει με αυτό. Με αυτή την έννοια δεν υπάρχει ούτε κτίση, ούτε περιουσία, τίποτα δε μας ανήκει, δεν έχουμε τίποτα.
Άρα η δικαιοσύνη αποδίδεται κατά λάθος;
Μέσα στη ρωγμή αυτού του χάους αποδίδεται στο έργο η δικαιοσύνη της καρδιάς και της αγάπης από έναν άνθρωπο. Με την ελπίδα ζούμε ότι κάπως η δικαιοσύνη θα αποδοθεί.. Δεν είναι όμως όλα μαύρα, υπάρχουν θετικές εξελίξεις. Ίσως τα πράγματα κινούνται σε σπείρες κι όχι σε κύκλους. Κάτι πάντα αλλάζει κι αμβλύνεται, αλλά δεν είναι πάντα ορατό από κοντά.
Η Γρούσα κάνει μια επανάσταση παίρνοντας το παιδί, αλλά η απόφασή της δεν είναι συνειδητή, προκύπτει…
Ναι, ακριβώς, γι’ αυτό δεν επαναστάτρια. Ο ήρωας στο έργο είναι η ίδια η ιστορία και ο αφηγητής που κινεί τα νήματα. Η Γρούσα είναι ένα πιόνι του για να πει αυτή την ιστορία. Αυτή πράγματι δεν κάνει μια συνειδητή επιλογή, είναι ένας άνθρωπος με προθυμία όμως κι ενώ έχει αντιστάσεις στο αν θα πάρει το παιδί, τελικά βρίσκεται συνδεδεμένη μαζί του και κάνει πολλά γι’ αυτό.
Όλα τελικά είναι θέμα Μοίρας;
Εγώ το λέω μηχανισμό, Αλλά η μοίρα, αν θες, έρχεται να βρει αυτόν που έχει τις κατάλληλες υποδοχές. Η προθυμία της Γρούσα, η καλή της διάθεση, το ότι δεν κάνει διακρίσεις- γιατί αυτή βλέπει απλώς ένα παιδί, δε βλέπει ένα αρχοντόπουλο- η ενεργεία της και η αντοχή της την καθιστούνν έτοιμή γι’ αυτή τη μοίρα που λες. Επίσης το ότι θέλει να επιβιώσει και ξέρει να αντέχει. Και για να αντέξει μερικές φορές χρησιμοποιεί και την πονηρία. Δεν είναι τέλεια, όπως κανείς άλλωστε...
Εσύ θα έκανες ποτέ αυτό που έκανε εκείνη;
Δεν το έχω σκεφτεί αυτό ποτέ. Έχω σκεφτεί όμως ότι αν μου συνέβαινε να χάσω ένα πλάσμα που αγαπώ πολύ, δε θα το άντεχα, πράγμα που είναι ίσως εγωιστικό.
Και μετά τον Κύκλο με την κιμωλία ετοιμάζεσαι για την Τέκμησσα στον Αίαντα σε σκηνοθεσία Β. Θεοδωρόπουλου...
Ναι κι έχω μεγάλο άγχος. Δεν έχω σκεφτεί τίποτα άλλο πέρα από τρόπους, τεχνικές και ασκήσεις για αν ηρεμήσω και να μη φοβάμαι. Έχω χρόνια να πάω στην Επίδαυρο και ξέρεις ο χρόνος είναι λίγος για να εξασκηθείς με το χώρο και να τον καταλάβεις ως εργαλείο.
Σε ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ.
Tρίτη 24 Μαρτίου 2015
Α.Κ