Η Νατάσσα Παπανδρέου συμμετέχει στην παράσταση « Σταγόνες πάνω σε καυτές πέτρες» του Ρ.Β.Φασμπίντερ που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Πανάδη στη Baumstrasse. Το πρώιμο έργο του μεγάλου Γερμανού σκηνοθέτη που πραγματεύεται τα γνωστά θέματα που θα απασχολήσουν το δημιουργό και στη συνέχεια της πορείας του: εξαρτήσεις, παιχνίδια εξουσίας κι κάπου ανάμεσα έρωτες που παλεύουν να υπάρξουν με ένταση για να καταστραφούν από την ίδια τους τη φωτιά, ή τον εγωισμό…
Σταγόνες πάνω σε καυτές πέτρες. Περίεργος τίτλος για μια ερωτική ιστορία. Τι σημαίνει άραγε;
Τίτλος - εικόνα. Τίτλος - σύμβολο. Δεν ξέρω τι σημαίνει. Πάντως σίγουρα θεωρώ ότι είναι πολύ αντιπροσωπευτικός για το έργο. Περιγράφει κι αυτός, συμβολικά, μια σχέση (σταγόνες - πέτρες), που κάπως εξελίσσεται.
Τι σας συγκινεί στο έργο αυτό;
Ο λόγος που είναι ατακαριστός. Σκληρός. Ελάχιστοι μονόλογοι υπάρχουν στο έργο, κι αυτοί για να δικαιολογήσουν το παρελθόν των χαρακτήρων και το λόγο που συμπεριφέρονται τώρα έτσι. Όλες οι υπόλοιπες ατάκες είναι έξυπνες, αιχμηρές, σύντομες. Αλλά απίστευτα περιεκτικές. Γεμάτες. Σε δύο μόλις ατάκες βλέπεις πώς είναι δομημένη μία σχέση. Πχ. Όταν η Βέρα ρωτάει τον Λέοπολντ: "Με χρειάζεσαι;" Κι αυτός της απαντάει: "Εσύ με χρειάζεσαι".
Πώς εμπλέκεται ο δικός σας ρόλος στην κεντρική σχέση του έργου;
Υποδύομαι την Άννα, την πρώην κοπέλα του κεντρικού ήρωα, του Φραντς. Η Άννα επιστρέφει στη ζωή του Φραντς, όταν η σχέση του με τον Λέοπολντ περνάει μια καμπή. Το ενδιαφέρον δεν είναι όμως ότι τα ξαναβρίσκουν, αλλά ότι τελικά κι αυτή τον προδίδει, γιατί σαγηνεύεται από το Λέοπολντ. Η Άννα και ο Λέοπολντ κάνουν σεξ. Οπότε αν για τον Φραντς η Άννα είναι η τελευταία σανίδα σωτηρίας για να κάνει μια νέα αρχή, τη χάνει κι αυτή και μάλιστα με το χειρότερο τρόπο.
Γιατί τελικά όλοι οι έρωτες αποτυγχάνουν;
Δεν το πιστεύω αυτό. Αν αποτύγχαναν όλοι οι έρωτες, δε θα βλέπαμε ηλικιωμένα ζευγάρια αγκαλιά, να φιλιούνται με τρυφερότητα μετά από τόσα χρόνια. Στον έρωτα υπάρχει το άσπρο και το μαύρο, υπάρχει όμως και η κατανόηση. Στους έρωτες που αποτυγχάνουν το μόνο που βλέπω είναι τον απόλυτο εγωισμό. Όπως και στην περίπτωση του ζευγαριού στο έργο. Ούτε ο Λέοπολντ κάνει πίσω, ούτε ο Φραντς λέει να ωριμάσει και να σταθεί στα πόδια του. Έχει ρουφηχτεί από τον Λέοπολντ. Η Άννα σκέφτεται περισσότερο το συμφέρον της, να κάνει δηλαδή παιδιά με το Φραντς, χωρίς ο τελευταίος να θέλει. Και η Βέρα έκανε εγχείριση αλλαγής φύλου για να γίνει ξανά επιθυμητή από το Λέοπολντ. Θέλει δηλαδή ο κάθε ήρωας να ζήσει τον απόλυτο έρωτα με τους δικούς του όρους. Μοιραία αυτό θα οδηγήσει στην αποτυχία. Νομίζω..
Βία, εξουσία και εξάρτηση: βασικά θέματα στον κόσμο του Φασμπίντερ. Γιατί οι σχέσεις χρειάζονται αυτά τα συστατικά;
Γιατί κάποιο κενό υπάρχει στο παρελθόν των ηρώων που μέσω αυτών των συστατικών, μέσα στη σχέση, αναπληρώνεται. Το τραγικό βέβαια στον κόσμο του Φασμπίντερ είναι ότι οι ήρωες ξέρουν πως γεμίζουν αυτό το κενό. Το έργο αφηγείται κυνικά σχεδόν το παρελθόν τους, όταν αναφέρεται σ' αυτό.
Σας ευχαριστώ πολύ!
Κι εγώ.
Τετάρτη 22 Απριλίου 2015
Α.Κ