O Bασίλης Μπισμπίκης, η ψυχή του Cartel μαζί με την Φαίη Τζήμα και τον Παναγιώτη Σούλη, αποφάσισε να ανεβάσει το αριστούργημα του Σάμουελ Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό» σε σκηνοθεσία Ν. Καραγέωργου. Ποιος άραγε είναι αυτός ο Γκοντό; Η απάντηση ανήκει στους θεατές, σύμφωνα με τον συγγραφέα. Παράλληλα όμως η ομάδα του Cartel διοργανώνει, όπως και πέρσι, το Scratch Festival, δίνοντας την ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες να παρουσιάζουν τη δουλειά τους.
Γιατί αποφάσισες να ανεβάσεις το Περιμένοντας τον Γκοντό;
Η ιδέα του έργου ήρθε από τον Παναγιώτη Σούλη ένα μεσημέρι σε ένα καφέ στα Εξάρχεια, ψάχνοντας ένα έργο που θα μπορούσαμε με όχημα αυτό το έργο να συναντηθούμε και να μιλήσουμε για τα προβλήματα που μας απασχολούν. Προφανώς και είχαμε άγνοια για το μέγεθος του έργου που σιγά σιγά ανακαλύπτουμε στο βαθμό που μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε φυσικά με τη βοήθεια του σκηνοθέτη μας, του Νίκου Καραγέωργου. Πραγματικά αυτό το έργο μας ξεπερνάει, αλλά είναι μεγάλο το κέρδος και το στοίχημα που βάζουμε με το να καταπιαστούμε με το αριστούργημα του αιώνα μας.
Τι περιμένουν τελικά αυτοί οι δυο «αλήτες»;
Δραματουργικά το αποτέλεσμα είναι απλό. Άνθρωποι περιμένουν δίπλα σε ένα γυμνό δέντρο κάποιον Γκοντό ο οποίος πρόκειται να τους σώσει. Ο Γκοντό όμως δεν έρχεται. Υπάρχουν πολλές ερμηνείες για το Περιμένοντας τον Γκοντό. Πολιτική ερμηνεία, βιογραφική ερμηνεία, υπαρξιακή ερμηνεία, φροϋδική ερμηνεία, θρησκευτική ερμηνεία και άλλες πολλές. Ο ίδιος ο Μπέκετ λέει ότι ο καθένας πρέπει να βρει τις δικές του απαντήσεις.
Τι σημαίνει για σενα αυτή η αναμονή;
Για μένα σε αυτή τη φάση ο Γκοντό είναι αυτό που περιμένεις από κάποια εξωτερική οντότητα και δεν ψάχνεις να το βρεις μέσα σου... τη σωτηρία που δεν θα έρθει ποτέ από εξωτερικό παράγοντα... την ευκαιρία στον εαυτό σου να ζήσει τώρα τη στιγμή.... να ζήσεις και να υπάρχεις ολόκληρος....να νιώθεις... να χαίρεσαι...να κλαις...να γεύεσαι τη ζωή.
Τα πρόσωπα στο θέατρο του Μπέκετ είναι αλλόκοτα, λειτουργούν σαν σύμβολα… Πώς προσεγγίσατε εσείς τους ρόλους σας;
Για μένα όλοι οι ρόλοι έχουν ψυχολογία και με όρους ψυχολογικού θεάτρου τους προσεγγίζω. Ο Βλαδίμηρος, εκτός από ένα συμβολικό πρόσωπο, είναι και ένας άνθρωπος που σκέφτεται και ενεργεί πάνω στη σκηνή στα ερεθίσματα που του παρουσιάζονται. Μιλάμε για τηνσυμβίωση δύο φίλων, ένα γάμο, μια ερωτική σχέση. Όλα αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στο Βλαδίμηρο και τον Εστραγκόν. Πολλές από τις φράσεις που βάζει στο στόμα τους ο Μπέκετ είναι τσιτάτα βγαλμένα από τη ζωή όπως: «Μήπως θα ήταν καλύτερο να χωρίζαμε;» ή «Όλο έτσι λες και όλο ξανάρχεσαι». Είναι συγκινητικός ο τρόπος που χτίζει ο Μπέκετ τη συμβίωση αυτών των φίλων μέσα σε μια συνθήκη αναμονής. Ο Βλαδίμηρος είναι λίγο ο μπαμπάς, η μαμά, ο δάσκαλος, ο διανοούμενος, ο καλλιτέχνης, ο κλόουν, ο περιπλανώμενος αλήτης. Είναι ο άνθρωπος που θέλει να ελπίζει, αλλά η πίστη του έχει ξεθωριάσει.
Δημιουργώντας το Cartel ποιος είναι ο βασικός στόχος, το όραμά σας; Είστε κοντά σε αυτό;
Ο Τεχνοχώρος Cartel γεννήθηκε από τη Φαίη Τζήμα, τον Παναγιώτη Σούλη και εμένα. Θέλουμε να φτιάξουμε έναν πυρήνα με κοινό καλλιτεχνικό κώδικα που θα έχει ως βασικό στόχο την ανάγκη για τοποθέτηση στην σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα και που θα επιδιώκει τον διαπολιτιστικό διάλογο καλλιτεχνών από όλη την Ευρώπη. Θα στεγάζει καλλιτεχνικές επιλογές της ομάδας Cartel και ταυτόχρονα θα παρέχει βήμα σε νέες θεατρικές ομάδες. Ο χώρος και τα σκηνικά κάθε παράστασης που παρουσιάζεται στο Cartel είναι φτιαγμένα από υλικά ανακύκλωσης και οι τιμές των εισιτηρίων είναι πάντα προσιτές. Οι παραστάσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στο Cartel έχουν έντονο πολιτικό στοιχείο. Στα δύο χρόνια που λειτουργεί η ομάδα έχει μεγαλώσει, αφού έχουν προστεθεί άτομα που θέλουν να ενταχθούν ισότιμα και έχουν το ίδιο όραμα με εμάς. Χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά για να φτιαχτεί αυτός ο κοινός καλλιτεχνικός κώδικας που οραματιζόμαστε.
Και φέτος διοργανώνετε το Scratch Festival…
Το Scratch Festival ξεκίνησε ως θεσμός στον Τεχνοχώρο Cartel πέρσι τον Ιούνιο. Στόχος μας, εκτός από το να στεγάζουμε στο Cartel τις καλλιτεχνικές επιλογές της ομάδας μας, είναι να δίνουμε βήμα και σε νέες θεατρικές ομάδες και κολεκτίβες όλων των μορφών τέχνης και έκφρασης. Η κάθε ομάδα που συμμετέχει παρουσιάζει την εικοσάλεπτη εκδοχή της έμπνευσης της που όμως να μην έχει παιχτεί ή παρουσιαστεί στο παρελθόν. Κάθε μέρα το κοινό παρακολουθεί και αναδεικνύει έναν νικητή, τον οποίο στέλνει στον τελικό. Φέτος σκεφτόμαστε και την ύπαρξη κριτικής επιτροπής, με αξιόλογους ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου, με ποσοστό ψήφου. Η νικήτρια ομάδα αναπτύσσει την Scratch εκδοχή της παράστασής της και την παρουσιάζει για 12 παραστάσεις στον Τεχνοχώρο Cartel από τη νέα σεζόν. Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ διοργανώνονται εκθέσεις, πάρτι και μια συναυλία στον τελικό.
Τι ετοιμάζετε για το χειμώνα στο Cartel;
Αυτήν την περίοδο βρισκόμαστε σε αυτή τη δημιουργική φάση επιλογής έργου, συντελεστών και γενικότερου προγραμματισμού για τη νέα σεζόν.
Σε ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Α.Κ.