Η Πέμυ Ζούνη, που έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια του El Convent del’ Arte, πάντα αναζητάει νέους ανθρώπους με πρωτότυπες ιδέες. Ένας από αυτούς είναι και ο Alex de Paris που της πρότεινε μια σύνθετη performance, εμπνευσμένη από τη ζωή της Μαρίκας Νίνου… Η ίδια μάλιστα δανείζει τη ζεστή φωνή της στην παράσταση, κάνοντας την αφήγηση ως Μαρίκα.
Γιατί επιλέξατε τη Μαρίκα για το El Convent del’ Arte; Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον;
Δική μου προσοχή κι έγνοια πάντα, και τώρα με το El Convent del’ Arte ακόμα περισσότερο, είναι να ανακαλύπτω νέους ανθρώπους με πολύ ταλέντο. Kαι πλέον μου δίνεται η ευκαιρία να ψάξω και σε χώρους όχι αμιγώς θεατρικούς. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Αlex de Ρaris και όλη η ομάδα του που μου έκαναν αυτή τη θεατρική πρόταση που περιλαμβάνει ακροβάτες, περφόρμερς, τέτοιες ειδικότητες. Η πρόταση του Άλεξ με γοήτευσε από την αρχή, γιατί μιλάει για μια εποχή που νομίζουμε ότι ξέρουμε καλά, την εποχή του ρεμπέτικου, δοσμένη με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Η Μαρίκα Νίνου υπήρξε και η ίδια ακροβάτισσα, ξέρετε. Έτσι στην παράσταση οι τεχνικές του τσίρκου και ο σύγχρονος χορός παντρεύονται με τη ζωντανή μουσική και το οπτικό υλικό, τα βίντεο. Όλα αυτά δίνουν ένα διαφορετικό παζλ από μια κανονική θεατρική παράσταση. Το σώμα γίνεται φορέας ερμηνείας και είναι άξιο θαυμασμού πόσο πολύ γυμνάζονται και ψάχνονται σωματικά αυτά τα παιδιά. Στη δική μου εποχή το σώμα κάπως το είχαμε ξεχάσει κι όλα πιστεύαμε ότι είναι μόνο θέμα ψυχής. Αλλά ο ηθοποιός έχει να γυμνάσει και το σώμα και τη φωνή του, πέρα από τη συναισθηματική του νοημοσύνη. Δεν είναι σκόρπισμα αυτό, η ίδια η τέχνη μας το απαιτεί.
Πρόκειται για μια βιογραφία της Νίνου;
Δεν παρουσιάζεται αναλυτικά η ζωή της, έχουν επιλέγει κάποιες στιγμές που συμπίπτουν με συγκριμένες χρονικές περιόδους της ελληνικής Ιστορίας. Η γέννησή της, ας πούμε, που έγινε πάνω σε ένα καράβι την περίοδο της Μικρασιατικής καταστροφής, το πώς παντρεύτηκε τον πρώτο της άντρα με μια σκηνή όπου έχουμε μια τεράστια νύφη σε ξυλοπόδαρα, μετά η γνωριμία με το δεύτερο άντρα της που ήταν ακροβάτης, η γέννηση του γιου της που εντάχτηκε στο τσίρκο, πράγματα δηλαδή που δεν πολυξέρουμε. Και βέβαια πιο γνωστά περιστατικά, όπως η γνωριμία της με τον Τσιτσάνη, το ταξίδι στην Αμερική, κι όλα αυτά μέσα από τραγούδια που αγαπήσαμε και βίντεο-ντοκουμέντα.
Εσείς κάνατε τη αφήγηση στην παράσταση;
Ναι. Δεν υπάρχουν σκηνές λόγου, υπάρχει μόνο η αφήγηση. Κάνω την αφήγηση ως Μαρίκα, αν κι έχω την εντύπωση ότι εκείνη είχε πιο λεπτή φωνή.
Τι άλλες παραστάσεις φιλοξενείτε τώρα στο El Convent del’ Arte;
Έχουμε το Μεγάλο Τσιρκοπότι σε δική μου σκηνοθεσία για λίγο ακόμα, ένα σύνολο ακροβατών με μεγάλη δυσκολία, τον μένταλιστ Ντίο και τις βραδιές του τάνγκο.
Τι ετοιμάζετε για το χειμώνα;
Θα σκηνοθετήσω ένα έργο του Μπάρλετ, το Contractions, που θα ανέβει το φθινόπωρο στο θέατρο Αλκμήνη. Είναι ένα έργο που σε χτυπάει πισώπλατα. Όλα συμβαίνουν σε μια σε μια μεγάλη πολυεθνική και μελετάει τις σχέσεις διευθυντή και υπαλλήλων. Αρχίζει σαν κωμωδία, με πράγματα άμεσα αναγνωρίσιμα και εξελίσσεται τρομερά εφιαλτικά. Είναι σοκαριστικό… Πολύ ωραίο έργο, τρομερά επίκαιρο...
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Πέμπτη 20 Μαΐου 2015
Α.Κ.