Η Άβα Γαλανοπούλου συμμετέχει αυτό το καλοκαίρι στην τρελή κωμωδία των Ray Cooney & John Chapman «Μπαμ Μπαμ» που παρουσιάζεται στον υπέροχο κήπο του Χυτηρίου σε σκηνοθεσία του Γιώργου Βάλαρη μαζί με μια παρέα εξαιρετικών κωμικών ηθοποιών. Απιστίες, μυστικά και ψέματα δημιουργούν ένα γαϊτανάκι παρεξηγήσεων, όπου κανείς δεν τολμά να αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα…
Μπαμπ μπαμπ λοιπόν αυτό το καλοκαίρι...
Ναι, είναι μια τρελή κωμωδία, που είχε ανέβει και παλαιότερα στην Ελλάδα, τότε ο τίτλος ήταν «Στο τσακ». Μου αρέσει πολύ ο ρόλος μου, πρόκειται για μια κορυφαία συγγραφέα παιδικών βιβλίων, με μια περίεργη τρέλα, έχει έναν ιδιόμορφο χαρακτήρα. Θέλει να βρει έναν καινούργιο εκδότη και έτσι μπαίνει σε αυτό το σπίτι, όπου αρχίζει ένα γαϊτανάκι παρεξηγήσεων. Εννοείται ότι και οι εκδότες -ιδιοκτήτες του σπιτιού θέλουν μια συνεργασία μαζί της, γιατί θα τους αποφέρει μεγάλα κέρδη, αλλά κρύβουν τις ταυτότητές τους, όταν αρχίζουν τα μπερδέματα. Αυτή βλέπει ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά δεν μπορεί να φανταστεί την πραγματικότητα.
Τι μας κάνει να κρύβουμε την ταυτότητά μας;
Πιστεύω ότι αυτό το κάνουν άνθρωποι που δεν έχουν βάθος, δεν έχουν ψάξει τον εσωτερικό τους εαυτό, δεν έχουν παιδεία. Δεν έχεις ανάγκη να κρύψεις τίποτα όταν είσαι σε αρμονία με τον εαυτό σου. Το ψέμα γενικώς φοριέται πολύ σήμερα, η αλήθεια θέλει μεγάλη δύναμη. Είναι μεγάλη καταδίκη να κοροϊδεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν είσαι ελεύθερος όταν καμώνεσαι διαρκώς κάποιον άλλον.
Αυτό δεν κάνει ένας ηθοποιός;
Αυτό όμως γίνεται εις γνώσιν του ίδιου του ηθοποιού κι εις γνώσιν του θεατή. Δεν παριστάνεις κάποιον άλλον στο θέατρο, δημιουργείς….Υπάρχει η σύμβαση και όλοι ξέρουμε την αλήθεια, όποτε κανείς δεν ξεγελιέται...
Όλοι εμπλέκονται σε απιστίες στο έργο… Κι η συγγραφέας;
Δεν εμπλέκεται στην απιστία η ίδια. Στο δεύτερο μέρος του έργου, όταν αρχίζουν οι παρεξηγήσεις, τότε αρχίζουν όλοι να λένε ψέματα. Όταν εκείνη φεύγει από το σπίτι, έχει τελείως διαφορετική αντίληψη για το ποιοι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που συνάντησε..
Έχετε ένα κοινό σημείο με το ρόλο σας… Κι εσείς γράφετε…
Ναι, κάποτε μάλιστα ζούσα από τα σενάρια... Και τώρα βάζω πάντα το χεράκι μου στους ρόλους μου, σε συμφωνία και συνεργασία με τους σκηνοθέτες βέβαια. Τον δικό μου το ρόλο, επειδή ξέρω τη διαδικασία της συγγραφής, τον έχω χτίσει σε συνεργασία με τον Γιώργο Βάλαρη. Όταν γράφεις, πρέπει να έχεις το μέτρο και το ρυθμό. Η συγγραφή είναι μια διαδικασία που με ευχαριστεί, αλλά πλέον δεν έχω το χρόνο που είχα παλιότερα.
Σας έχουμε δει κυρίως σε κωμικούς ρόλους... Προτιμάτε την κωμωδία;
Μου αρέσει η κωμωδία πάρα πολύ, όπως μου αρέσει και το δράμα. Αλλά στην Ελλάδα δεν τολμάνε εύκολα οι σκηνοθέτες να σε φανταστούν σε κάτι άλλο. Όμως, όπως έχει αποδειχτεί, για να μπορείς να παίξεις καλά δράμα, πρέπει να γνωρίζεις την κωμωδία. Θα ήθελα να κάνω και δραματικούς ρόλους… Είχα μέχρι στιγμής δραματικές στιγμές σε κάποια έργα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου φέρει η ζωή.
Τι ετοιμάζετε το χειμώνα;
Δεν κάνω τόσο μακρινά σχέδια ποτέ. Ειδικά στην εποχή που ζούμε… Δεν πιστεύω στα σχέδια. Τα τελευταία χρόνια και στη δουλειά μας πολλά γίνονται, ακυρώνονται παραστάσεις, γίνονται αντικαταστάσεις, πολλά έργα ματαιώνονται. Ας ξεκινήσουμε με το καλό τώρα στο Χυτήριο και βλέπουμε.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
A.K