Ο Γιώργος Χρυσοστόμου ετοιμάζεται για έβδομη φορά να κατέβει στην Επίδαυρο, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Θωμά Μοσχόπουλου, ερμηνεύοντας τον Ορέστη στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις» που ετοιμάζει το Κ.Β.Θ.Ε. Μια τραγωδία που δεν μοιάζει με τις άλλες, καθώς εδώ κανείς δεν τιμωρείται, η τάξη αποκαθίσταται και όλα βαίνουν καλώς...
Η Ιφιγένεια εν Ταύροις είναι μια ιδιαίτερη τραγωδία, καθώς έχει αυτό που θα λέγαμε happy end…
Δεν είναι αμιγώς τραγωδία πράγματι, έχει κάνει μια καινοτομία ο Ευριπίδης, οι ήρωες σχεδόν έχουν χιούμορ. Επίσης σε αυτή την τραγωδία αμφισβητούνται Θεοί και δαίμονες γα πρώτη φορά. Το δεύτερο θέμα είναι ο «ξένος». Πόσο ξένοι αισθανόμαστε σε μια άλλη πατρίδα, στην ίδια μας την πατρίδα… Στη χώρα των Ταύρων κανείς δε βρίσκεται εκεί με τη θέλησή του, ακόμα και ο Χορός.
Ο Ορέστης, που ερμηνεύετε εσείς, πώς παρουσιάζεται σε αυτό το έργο;
«Σε βλέπω να παρακαλάς να πεθάνεις», του λέει η Ιφιγένεια, Το ταξίδι του στην Ταυρίδα είναι μια αναζήτηση της υστεροφημίας του, πράγμα που υπήρχε έντονα στην αρχαία Ελλάδα. Ο Ορέστης αντιπροσωπεύει κάποιες αξίες που πλέον δεν υπάρχουν.
Και πώς τον προσεγγίζετε, αφού όλα όσα εκπροσωπεί πια δεν υπάρχουν;
Δεν μπορώ και μείνω στο ότι δεν μπορώ να τον προσεγγίσω. Ενστικτωδώς προσπαθώ να τον βρω μέσα από τα λόγια του, να κατανοήσω τη σχέση με τον Πυλάδη, που σε αυτή την τραγωδία έχει ιδιαίτερο ρόλο. Ο Ορέστης είναι το παιδί με έναν τρόπο κι ο Πυλάδης ο πατέρας. Θέλει να τον αγαπάνε, θέλει διαρκώς φροντίδα, αλλά από ένα σημείο και μετά προστατεύει αυτός τον Πυλάδη. Επιπλέον θέλω να βρω και τη θηλυκή πλευρά του Ορέστη που του τη βγάζει ο Πυλάδης.
Κι ενώ οι Θεοί αμφισβητούνται, τελικά γίνεται το θέλημά τους…
Υπάρχει μια νομοτέλεια, Ναι, δεν αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη, αλλά η μέρα μπορεί να σου φέρει κάτι που δεν μπορείς να το υπολογίσεις. Υπάρχει ένα θέλημα άνωθεν, αλλά πάντα ο άνθρωπος έχει και ελεύθερη βούληση. Κι εκεί μπερδεύεται ο Ορέστης, θα ήθελε να κανονίζει κάποιος άλλος. Θα ήθελε να μην έχει ευθύνες… Κι εμείς δεν το κάνουμε αυτό; Δεν παρακαλάμε το Θεό να τα λύσει όλα, χωρίς να κουνήσουμε το δάχτυλό μας;
Έχετε άγχος για την Επίδαυρο;
Προσμονή έχω. Το άγχος με πιάνει λίγη ώρα πριν βγω. Είχα πάθει στη Λυσιστράτη κάτι φοβερό: έτρεμε το αριστερό μου πόδι χωρίς έλεγχο και σκεφτόμουν να μη βγω. Μετά από αυτό το συμβάν, ήρθα σε ησυχία με το μέρος, δε θέλει φόβο η Επίδαυρος, θέλει σεβασμό.
Το χειμώνα τι ετοιμάζετε;
Την πρώτη σεζόν θα είμαι στο Θέατρο Πόρτα με τον Θωμά Μοσχόπουλο. Μετά, δεν έχω ιδέα, το άφησα λίγο ανοιχτό. Μάλλον θα είμαι στου Άγαμους Θύτες. Αν δεν συμβεί αυτό μπορεί να φύγω για λίγο. Χρειάζομαι μια αποφόρτιση, το δοκίμασα φέτος να δουλεύω συνέχεια, αλλά έγινα ερείπιο, παρόλο που όλα πήγαν καλά. Δε θα αντέξω οικονομικά να το κάνω αυτό, αλλά η ξεκούραση είναι πολύ σημαντική, γιατί από ένα σημείο και μετά έρχεται κορεσμός.
Υπάρχει ένας ρόλος που θέλετε πολύ να παίξετε;
Ο Πετρούκιος στο Ημέρωμα της στρίγγλας, τον ονειρεύομαι αυτόν τον παλαβό τύπο. Αλλά και τον Ορέστη στην ομώνυμη τραγωδία θα ήθελα να κάνω. Κι όταν γίνω παππούς κι άλλα… Πολλά… Καλά να είμαστε πάνω απ’ όλα…
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015
Α.Κ