-Πώς συστήνεσαι αυτήν την εποχή, Ελισάβετ ή ''Γωγώ'';
''Εγώ η Γωγώ''! Νονά μου, είναι η Ελένη Γκασούκα και είμαι πολύ τυχερή που παίζω το έργο τηςμ αυτόν τον τίτλο. Με πήρε το καλοκαίρι που δεν είχα αποφασίσει τι θέλω να κάνω.
Ήξερα μόνο πως ήθελα κάτι άλλο. Με πήρε η Ελένη, λέγοντάς μου «έχω γράψει ένα μονόλογο που πρέπει να τον κάνεις εσύ».Απ’ το ίδιο βράδυ που το διάβασα, της λέω ''θα είμαστε μαζί''.
-Το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόταν κάποιος για σένα, είναι ότι είσαι μοναχικό άτομο. Αισθάνεσαι μοναξιά;
Βαθειά! Λέγανε οι παλιοί ότι οι κωμικοί είναι μελαγχολικοί. Εγώ επειδή έχω ένα τρανταχτό φαίνεσθαι, ξεγελάω, αλλά ποιους; Μου λένε, δεν θέλεις να κάνεις δραματικό; Φυσικά και θέλω να αναμετρηθώ με δύσκολα, όταν βέβαια με εξιτάρουν τα κείμενα, όπως αυτό τώρα, που πατώντας στο δραματικό, βγάζεις το κωμικό στοιχείο. Οι δραματικές στιγμές στη Γωγώ, είναι η γέφυρα που σε πάει στην κωμωδία. Ο βαθιά μελαγχολικός άνθρωπος θέλει να δίνει χαρά κι γέλιο στους γύρω του.
-Η εγκλωβισμένη Γωγώ του έργου, ταιριάζει με την εποχή μας;
Αν ταιριάζει λέει; Ο κόσμος είναι τόσο εγκλωβισμένος στους φόβους του. Η δύναμη και η σωτηρία, όμως, έρχεται από μέσα μας και μόνο. Είναι λάθος να την αναζητούμε στους άλλους.
-Εσύ στους δικούς σου εγκλωβισμούς, τα’βγαλες πέρα μόνη σου;
Νόμιζα ότι τα ’βγαζα πέρα μέχρι που έγινε κάτι και χρειάστηκα ψυχοθεραπεία να το αντιμετωπίσω. Ήταν μεγάλη βοήθεια για μένα γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να με γνωρίσω. Στην ουσία, μου ξανασυστήθηκε ο εαυτός μου, άρχισα να βλέπω αλλιώς τα πράγματα
-Σε ποια περίοδο της ζωής σου συνέβη αυτό;
Στο χωρισμό. Ένιωθα αβοήθητη με ένα παιδί. Πελάγωσα! Κάνω 11 χρόνια ψυχοθεραπεία. Παράλληλα όμως έχω αντιληφθεί και πράγματα μέσα από διάβασμα, από συναναστροφές. Η επιστήμη έχει φτάσει στο σημείο να φωτογραφίζει την ψυχή μας.
-Πάντως μες στο κύτταρο σου, υπάρχει ταμπεραμέντο πολύ ισχυρό...
Είναι το ποντιακό. Δεν παραιτούμαι ,όχι με υψωμένες γροθιές αλλά με ηρεμία και ησυχία.
-Θα θελα πραγματικά να ξέρω, από πού ήρθες σ’ αυτόν τον πλανήτη;
Σίγουρα ήρθα από την Ανατολή. Νομίζω πως έχω κάποιο χρέος που αφορά πολύ κόσμο. Δεν ξέρω αν είναι αυτό που κάνω τώρα δηλαδή ότι δίνω γέλιο στον κόσμο. Νομίζω ότι είναι κάτι παραπάνω, πιο μεγάλο.
-Αγαπάς τον εαυτό σου;
Κάνω κουράγιο…Πρέπει να τον αγαπήσω για να δώσω και στους άλλους…Είμαι δοτική αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι αγαπάω τον εαυτό μου. Δεν τον προσέχω , δεν με φροντίζω, δεν με προστατεύω.
-Τι έχει σκεφτεί η Ελένη Γκασούκα, να περάσει από το μυαλό σου την ώρα που είσαι εγκλωβισμένη μέσα στο αυτοκίνητο, πάνω στη σκηνή του θεάτρου Αθηνών;
Μέχρι τελευταία στιγμή -και τονίζω, στις 15 έχουμε πρεμιέρα- προσθέτει και αφαιρεί πράγματα. Με δυσκόλεψε γιατί με έβγαλε από τον γνωστό κωμικό δρόμο και με πήγε από πρωτόγνωρα μονοπάτια αθωότητας. Επίσης δεν ήθελε καθόλου την ταχυλογία μου . Ήθελε να ακούει όλα τα σύμφωνα, ένα –ένα.
-Τι περνάει από το μυαλό ενός ανθρώπου, που μπορεί να πεθάνει από στιγμή σε στιγμή;
Πανικός, αγάπες, ενοχές που εναλλάσσονται με την ελπίδα της ζωής.
-Έρωτες περνούν από τη σκέψη;
Κυρίως ο σύζυγος. Μια τον αγαπάει, μια θυμώνει μαζί του.. Κλασσικά.