του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Πρώτοι είχαμε φιλοξενήσει υλικό από την αληθινά υπέροχη φωτογράφιση που έγινε για την προώθηση του φιλόδοξου «Θείου Βάνια» που ετοιμάζει η Λίλλυ Μελεμέ για το «Δημήτρης Χορν» και πρώτοι τώρα, δύο μέρες πριν την πρεμιέρα του, αγκαλιάζουμε πρώτοι νέο φωτογραφικό υλικό του «μαιτρ» Τάσου Βρεττού, απ’ την ίδια την παράσταση, με την απόλυτη dream team της που αποτελείται -με αλφαβητική σειρά- από τους Μελίνα Βαμβακά, Γιάννη Βόγλη, Αλεξία Καλτσίκη, Στέλιο Μάινα, Έρση Μαλικένζου, Γιάννη Φέρτη, Μαρίνα Ψάλτη, Χάρη Χαραλάμπους.
Ο Θείος Βάνιας (1896-7), γραμμένος την ίδια περίπου εποχή με τον Γλάρο, αποτελεί ίσως το πιο «τσεχωφικό» από τα έργα του κορυφαίου Ρώσου ποιητή των λεπτότατων αποχρώσεων, και συμπυκνώνει εκρηκτικά το υπαρξιακό αδιέξοδο του φαινομένου που ονομάζεται «άνθρωπος», μέσα στον χώρο και τον χρόνο. Οι ήρωές του, μικροί και «γκρίζοι» αλλά παρόλα αυτά γνήσιοι και αναγνωρίσιμοι στη λεπτομέρεια και την πολυπλοκότητά τους, αναζητούν απελπισμένα το νόημα της ζωής, φλερτάρουν με τα όριά τους, επιδίδονται σ΄ένα ιλαροτραγικό κυνήγι ευτυχίας, αποζητούν την ελπίδα που θα νικήσει την καθημερινή φθορά – ένα υποκατάστατο της χαμένης, της σπαταλημένης τους ζωής.
Ο έρωτας μοιάζει ιδανικό παυσίπονο ευτυχίας. Ωστόσο και αυτός μένει ανεκπλήρωτος. Οι ήρωες του Θείου Βάνια θέλουν αλλά δεν μπορούν να ξεφύγουν από το τέλμα. Με τις απονενοημένες πράξεις τους, τις εύγλωττες σιωπές τους, τις έντονες εσωτερικές συγκρούσεις τους, οι άνθρωποι του Τσέχωφ ισορροπούν ανάμεσα στην ευτυχία και τη δυστυχία, το τραγικό και το γελοίο, την ελπίδα και την απελπισία, το φως και το σκοτάδι, ιδανικοί «πρωταγωνιστές» στο διαχρονικό τσίρκο της ανθρώπινης υπαρξιακής περιπέτειας.
Υπόλοιποι συτελεστές
Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη, Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ, Σκηνικά: Αριάδνη Βοζάνη, Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα, Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος, Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα, Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάγδα Κόρπη
Παραγωγή: Λυκόφως