Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
«Δεν μ' αγαπάς- Μ' αγαπάς». Θέατρο Βασιλάκου. Ένα βιβλίο δίνει υλικό σε μια παράσταση. Το ομώνυμο υπέροχο βιβλίο της Φωτεινής Τσαλίκογλου που αγκαλιάζει γράμματα-ψυχής που έστελνε η υπέροχη συγγραφέας Μαργαρίτα Λυμπεράκη στην κόρη της και επίσης χαρισματική συγγραφέα Μαργαρίτα Καραπάνου γίνονται θέατρο - και καλό θέατρο χάρη στον μαιτρ Πέτρο Ζούλια και σε δύο θαυμάσιες θεατρίνες, την Κυρία Ρένη Πιττακή - την σημαντικότερη ηθοποιό της γενιάς της- και την πιο ώριμη υποκριτικά από ποτέ Πέγκυ Τρικαλιώτη. Εκείνη κι εκείνη «γίνονται» η Μαργαρίτα και η Μαργαρίτα, με ζηλευτή δεινότητα, με οίστρο, με ακρίβεια. Μάνα και κόρη ξετυλίγουν τις ιστορίες τους, τα συναισθήματά τους, τις μνήμες τους, τους φόβους τους, τις επιθυμίες τους,τους πόνους τους. Πόνους που ένιωσαν από άλλους, αλλά και η μια από την άλλη. Η αγάπη και ο πόνος σε πρώτο πλάνο. Με σκηνικό ένα λιτό χώρο - το πολύ μεγάλο τραπέζι που κάθονται και γράφουν, ή ξαπλώνουν, ή και κρύβονται, ή σπαράζουν και χαίρονται και αγγίζονται - είναι που δεσπόζει σ’αυτόν. Και φάκελοι-φάκελοι-φάκελοι πολλοί. Τα γράμματα της μιας Μαργαρίτας στην άλλη. Η ιστορία τους τρέχει και μαζί τρέχει και η ιστορία του τόπου μας. Μέχρι το τέλος. Μέχρι το φινάλε. Που βρίσκει τον θεατή συγκλονισμένο και με ένα αίσθημα της ακριβής μέθεξης που προσφέρει μόνο το καλό θέατρο. Μια παράσταση που πρέπει να σπεύσετε να δείτε. Για τον τρόπο που ο Ζούλιας «κεντά» ξανά, για τον τρόπο που οι δύο ηθοποιοί του πετυχαίνουν προσωπική επιτυχία μα κι ένα ισχυρότατο δίδυμο, για τον τρόπο που η παράσταση ζεσταίνει καρδιά και συναισθήματα, για τον τρόπο που φεύγει κανείς από αυτήν νιώθοντας πως δεν έχει χάσει από ένα 2ωρο – αντιθέτως μάλιστα έχει βγει ουσιαστικά κερδισμένος απ’αυτή.