Πώς είναι έναν Λόρκα να τον ανεβάζεις με τέτοια εφευρήματα σαν να είσαι και συ ποιητής; Έτσι, εκ των προτέρων ήθελα να δω τη "Γέρμα". Σαν να πιάνω μια θέση μέσα στον ζεστό τόπο ενός μυαλό και οι μοναδικές ριπές που να μην αποφεύγω να είναι αυτές της ποίησης.
Αυτό το τόσο διαχρονικό έργο, το τόσο μοναδικά γραμμένο ανεβάζει η Λίλλυ Μελεμέ με την εξαιρετική ομάδα της (Μάγδα Κόρπη, Σεβίνα Μαραγκού, Σωτήρης Μεντζέλος, Δήμητρα Μπαλή, Νάντια Πυθαρά, Σάββας Σωτηρόπουλος, Μαρίνα Τσουμπρή, Μυρτώ Γκόνη, Ειρήνη Κουμπαρούλη.) Μετά από έναν πετυχημένο, περσινό χειμώνα στο Vault και αρκετές εμφανίσεις σε διάφορα φεστιβάλ, αυτή η ιδιότυπη "Γέρμα" ξαναπαρουσιάζεται φέτος στο θέατρο Victoria πια, ξαναφέρνοντας στην επιφάνεια την αποτελεσματικότητα που περιέχει η αμφισβήτηση και την δύναμη που περιέχει η πράξη.
Η δράση άλλοτε κοντά στους ρυθμούς του εφιάλτη, άλλοτε της ζωής, άλλοτε της ορμής, άλλοτε της απόγνωσης. Οι κλασικές γραμμές του έργου μέσα από το φίλτρο μιας πανέξυπνης ματιάς μεταποιούνται σε κάτι που θυμίζει ονειρόδραμα. Πολύ κοντά η μουσική. Μια μουσική, ζωντανή, σε μια γωνιά. Ένας εσωστρεφής κιθαρίστας. Ένταση.
Ο περιορισμός, η κοινωνική αποστέωση, οι καταραμένες νόρμες, ο κόσμος, η ζωή που χάνεται, η φωτιά στο στέρνο του καθένα. Η υποκειμενική φωτιά που απαξιώνεται, αφομοιώνεται, σβήνει.
Η Γέρμα δεν αντέχει. Τι ευφάνταστο να χωρέσει σ' ένα ξύλινο συρτάρι! (σκηνικά: Αριάδνη Βοζάνη). Πάντα στενά ήταν τα συρτάρια. Με πλαίσια και σύνορα. Από τη μετάφραση της Τζένης Μαστοράκη, την εμπνευσμένη σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ, τη μουσική των Μαρουσώς Βαϊούλη, Ειρήνης Κουμπαρούλη και Νάντιας Πυθαρά μέχρι την ίδια τη μανιασμένη Γέρμα που υποδύεται απαράμιλλα η Μ. Γκόνη (εναλλάξ με την Ε. Κουμπαρούλη) η παράσταση αξίζει την προσοχή όλων για ό,τι προανέφερα, αλλά και για κάτι ακόμη:
Για να αντιληφθείς και συ, πόσο άρτιος ηθογράφος μπορεί να είναι κάποιος που ξέρει να παρατηρεί με σεμνότητα. Ο Λόρκα αποθέωσε κάτι τόσο καθημερινό, τόσο εξαίσιο, τόσο παντοτινό όπως είναι η μάχη που δίνει ο άνθρωπος ενάντια σε ό,τι λιγοστεύει την ύπαρξή του.
"Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στη Γέρμα χαράζει μια αιμάτινη πορεία που αποθεώνει την μητρότητα ως ύψιστη μορφή δημιουργίας και οδηγεί από το φως της γέννας στο σκοτάδι της ματαίωσης, από τη Γυναίκα- Δημιουργό στη Γυναίκα- Αυτουργό."
Τι άλλο θες απ' αυτό;
*Η "Γέρμα" του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα ανεβαίνει στο θέατρο Βικτώρια σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ.