Ο Ηρακλής Κωστάκης αποφοίτησε από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και φέτος συμμετέχει στην παράσταση "Τρίτο κύμα" στο θέατρο Χώρα σε σκηνοθεσία του Νίκου Αρβανίτη. Μας διηγείται πώς ένα βιβλίο του Κάμπελ τού άλλαξε τη ζωή κια τον οδηγήσε στο όνειρό του: το θέατρο.
Είχα πολλά χρονιά να δω το Ηράκλειο στολισμένο. Ίσως και δέκα. Πέντε μέρες κενό από τις παραστάσεις του "Τρίτου Κύματος". Πέντε μέρες που θα έβγαζα λίγο από το μυαλό μου, τους “συμμαθητές” μου, την καθημερινή κοινή μας κατάβαση στον πρωτοφασισμό, το «Χώρα», τη ζωή μου στην Αθήνα. Πέντε μέρες μακριά από την καθημερινότητα που πάντα ονειρευόμουν.
Κατεβαίνω την 25η Αύγουστου από τα γνωστά μας Λιοντάρια. Φωτά ,μαγαζιά και πολύς κόσμος να μπαίνει σε αυτά . Σαν να μην άλλαξε τίποτα από την τελευταία φορά που έκανα τη διαδρομή αυτή σε περίοδο Χριστουγέννων. Κρατώ ένα βιβλίο και ένα κουτί Ηρακλειώτικους λουκουμάδες . Δε θα ήταν ολοκληρωμένη η επιστροφή στην πόλη χωρίς αυτούς. Πάω προς το μέρος εκείνο, στα Ενετικά τείχη της πόλης, που πάντα θεωρούσα το Σημείο μου. Και ήταν σχεδόν πάντα μόνο δικό μου. Για να φτάσεις εκεί πρέπει να κάνεις ένα μικρό σκαρφάλωμα που σου χαρίζει την πιο ωραία θέα στο λιμανάκι της πόλης, το φρούριό της, τα αμάξια και τον κόσμο που περνάει. Εκεί πήγαινα όποτε ήθελα να σκεφτώ ή να διαβάσω. Εκεί είχα βρει τα Χριστούγεννα του 2004 το αγαπημένο μου βιβλίο «Ο ήρωας με τα χίλια πρόσωπα» του Τζόσεφ Κάμπελ. Ένα βιβλίο για τον οικουμενικότητα του Ήρωα στους μύθους. Ένας κοινός θνητός πολλές φορές δέχεται το κάλεσμα για την περιπέτειά του. Παλεύει, χάνει, δυναμώνει, ξανά παλεύει, νικάει. Και στο τέλος γυρνάει πιο Σοφό…
Ακόμα ζούσα στην Αγγλία τότε και ήξερα πως το καλοκαίρι θα ήταν η τελευταία μου ευκαιρία να δώσω εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο. Όμως όπως τόσα χρονιά δε θα το τολμούσα. Ήταν το τέλειο βιβλίο, την τέλεια στιγμή και παρότι το βρήκα με πολλές σημειώσεις, θα φροντίσω να προσθέτω όλο και περισσότερες στην υπόλοιπη ζωή μου.
A.K