Ο Οδυσσέας Ιωάννου είναι Αιγόκερως. 5 Γενάρη, τα γενέθλιά του. Το γνωρίζω πολλά χρόνια. Πρέπει να ήμουν πρώτο έτος, όταν μαζί με άλλους πέντε τρελαμένους σκεφτόμασταν να του πούμε "χρόνια πολλά" παίρνοντας τηλέφωνο στον "Μελωδία", ένα τηλέφωνο που ξεκινούσε με τον αριθμό εννιά, αν θυμάμαι καλά.
Να μιλήσεις εσύ, όχι εσύ, ο Γιώργος καλύτερα, ρε, βάλτε την Αλεξάνδρα, που δεν κάνει και σαρδάμ. Μπούρου - μπούρου και δεν πρόφερε κανείς ούτε μισή ευχή.
Ο καθένας μας είχε και από ένα τραγούδι που ήθελε να σχολιάσει μαζί του. Ο Χρήστος είχε κολλήσει με το "Σκληρό γαλάζιο", ο Θωμάς είχε γράψει γράμμα στο κορίτσι του, που τότε σπούδαζε στην Ιταλία, με δανεικό επίλογο (είχε βρει ένα κείμενο του Οδυσσέα στο "Δίφωνο" τονίζοντας με μεγάλα γράμματα "..αλλά επιλέγω εσένα"). Αυτό ήταν. Η Δ. έβγαλε αμέσως εισιτήρια για Ελλάδα, αδιαφορώντας για εξεταστικές και συγγράματα.
Εγώ είχα την "Μισή πίστη", αλλά εγώ ήμουν η πιο ντροπαλή απ' όλους. Δε θα μπορούσα να πω το παραμικρό. Το πολύ να του έλεγα "Οδυσσέας..ωραίο όνομα".
Έχουν περάσει από τότε 11 χρόνια σχεδόν. Μεγαλώσαμε, ο Θωμάς είναι ακόμη με το κορίτσι της Ιταλίας, ο Χρήστος, όποτε μας ξεβράζει κανά καράβι σε Φολέγανδρο και Αμοργό, κοιτάζει πέρα και λέει "Σκληρό γαλάζιο, ρε παιδί μου".
Εγώ σήμερα του εύχομαι "Χρόνια πολλά", από εδώ. Θα το ήθελε όλη η παρέα, που δεν έχανε εκπομπή του, σκέψη του, στίχο του.
ΥΓ: Ο Θωμάς πήγε τα Χριστούγεννα στο "Διάνα", να δει το "9:05". "Ρε, τον αγαπάω αυτόν τον άνθρωπο" μου είπε. Σε κανά πενθήμερο θα κανονίσουμε να πάμε στην παράσταση και με τους υπόλοιπους.
Και κάθε βράδυ θα σκαρώνω μια ιστορία
που θα `χει ήρωα τον άλλο μου εαυτό
αυτόν που ζει μόνο μέσα στη φαντασία
και είναι έτοιμος να κάνει φονικό
Και θα στήσω σημαίες στις κορφές μου
για να φαίνονται οι αντοχές μου
Με μια πίστη μισή και στο χέρι μια ευχή
λίγη άμμο απ’ τις ακρογιαλιές μου
("Μισή πίστη". Στίχοι: Οδ. Ιωάννου)
Χρύσα Φωτοπούλου