Το καλοκαίρι του 2015, προκάλεσε ένα ευρύτερο καλλιτεχνικό μούδιασμα σε όλους τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ του θεάτρου. Οι πολιτικές εξελίξεις δημιούργησαν ένα ισχυρότατο σοκ σε όλους τους τομείς της ζωής του Έλληνα και φυσικά ο πολιτισμός δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Κανείς δεν μπορεί να προκαταβάλλει ότι το θεατρικό καλοκαίρι θα αποτελέσει οιωνό για τον επερχόμενο θεατρικό χειμώνα και κατά βάθος΄όλοι όσοι αγαπούμε το θέατρο, το απευχόμαστε. Δυσκολίες θα υπάρξουν πολλές και θα χρειαστούν συνδυασμένες προσπάθειες για να έχουν κόσμο τα θέατρα σε μία σαιζόν που για τους περισσότερους θα είναι ένα μετέωρο βήμα στην αβεβαιότητα. Κάποιες περσινές παραστάσεις που είτε αποτέλεσαν εισπρακτικές επιτυχίες, είτε καλλιτεχνικές με τη σύμπραξη πολλών κορυφαίων ηθοποιών, πήραν εισιτήριο και για την επόμενη χρονιά, αποτελώντας τις κατά κάποιο τρόπο ασφαλείς επιλογές. Κάποιες άλλες που ξεκίνησαν ελπιδοφόρα προς το τέλος της σαιζόν, θα έχουν την ευκαιρία να εκτεθούν για μια δεύτερη χρονιά στο θεατρικό κοινό, αναζητώντας μια θέση στο θεατρικό παράδεισο ή στην πυρά. Κάποιοι, πιο τολμηροί, θα δοκιμάσουν μέσα από καινούργιες προτάσεις είτε να ξανασυστήσουν στον κόσμο παλαιότερα κείμενα μέσα από μια φρέσκια προσέγγιση, είτε να μας εισάγουν σε καινούργια ή ελάχιστα παιγμένα στην Ελλάδα θεατρικά κείμενα, με την ευχή αυτά να μην αποδειχθούν άνθρακας, αλλά διαμαντάκια. Το υπερθέαμα και το musical δε θα λείψουν, όπως και οι πιο ρομαντικές, ανεξάρτητες παραγωγές που θα στοχεύουν να μας εισάγουν στον κόσμο τους, να μας αγγίξουν και να μας συγκινήσουν. Μένει λοιπόν να δούμε αν αυτός ο θεατρικός χειμώνας θα είναι ένας χειμώνας ένδειας και μετριότητας, ή ο πολιτισμός θα καταφέρει να ανθίσει, να σταθεί όρθιος και να αντιπαλέψει θαρραλέα τη γενικότερη κρίση.