Της Νατάσας Χανιώτη
******************************
Διαφήμιση
Άμεση και έμμεση διαφήμιση πληρώνονται. Να τα λέμε αυτά στο κοινό για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Στα free press έντυπα, ας πούμε, αν προτείνουν παράσταση (ή άλλη εκδήλωση) σε στυλ "Μη χάσετε/Δείτε οπωσδήποτε" ή αν υπάρχει στο ΄σαλόνι' συνέντευξη νέου καλλιτέχνη, μη γελιέστε, δεν είναι η ανακάλυψη της σαιζόν ο τύπος. Οι δημόσιες σχέσεις του ή ο ίδιος, το 'χει πληρωμένο. Μπορεί και να 'ναι ο σούπερ, δεν έχω αντίρρηση. Πάντως δεν τον ανακάλυψε ο δημοσιογράφος.
Αυτό-διαφήμιση
Αυτό με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης -αυτό το κακό που μας βρήκε- αυτό το facebook "καίει" ανθρώπους, σε εκθέτει ρε παιδί μου, δίνει στίγμα της προσωπικότητάς σου... Με πόσες αναρτήσεις θα μας ενημερώσεις ότι "σκίσατε στην πρεμιέρα σας ουάου"; Με πόσες αναρτήσεις θα μας διαφημίσεις την καλή κριτική που σου έγραψε (η γιαγιά σου) στο site του αθηνοράματος; Με πόσα θαυμαστικά θα τονίσεις ότι περνάτε υπέροχα στα παρασκήνια ή ότι παίρνετε παράταση ή ότι είχατε κόσμο χτες; Με πόσες ύπουλες μεθόδους θα μας κάνεις μέλος σε κάθε γκρουπ που αφορά στο έργο σας; (Ο επόμενος must have συντελεστής θιάσων, πάω στοίχημα, θα ΄ναι ο χάκερ.) Για να τελειώνουμε. Δεν είναι κομψό να μας πουλάτε το ότι σκίζετε, είτε αυτό είναι αλήθεια είτε δεν είναι. Δεν είναι κομψό να περιαυτολογείτε. Δε θέλει πολύ νιονιό. Στο κάτω κάτω μπορείτε να παρακαλέσετε ή να πληρώσετε φίλους, γνωστούς και δημοσιογράφους γι' αυτό.
Νέοι ηθοποιοί
Εδώ δεν τους παίρνει η μπάλα όλους. Αλλά, να, βλέπεις παιδιά, κορίτσια πολύ συχνά, μόλις έσκασαν απ΄τη σχολή τους (το "μόλις έσκασαν" περιλαμβάνει την πενταετία, το θέατρο θέλει χιλιόμετρα στη σκηνή, όχι αστεία) που το παίζουν ντιβάρες. Που επειδή έγιναν εξώφυλλο, άρθρο, κονκάρδα, δε ξέρω, χάρη σε μια καλή κριτική, χάρη σε τηλεοπτικό σίριαλ ή σε ταινία, που χάρη σε συμμετοχή τους σε διεθνές φεστιβάλ ή σε συμμετοχή τους σε πάρτι ισχυρών καλλιτεχνικών διασυνδέσεων, συμπεριφέρονται σαν την Αλίκη ή την Κατρίν Ντενέβ. Κάτσε πουλάκι μου. Μαθαίνονται αυτά. Αυτή η διαγωγή, ακόμη κι αν σου το παίζουν φίλοι οι συνεργάτες, τρέχει ως φήμη πιο γρήγορα κι από F16.
Καινοτομίες
Πόσα μικρόφωνα ακόμη; Πόσες αναπαραγωγές της ιδέας "παρτιτούρα"; Πόσα fifties κοστούμια ακόμη; Ψυχραιμία αγαπητοί μοντέρνοι και παλιοί. Καινοτομία δεν υπάρχει. Η τελευταία έγινε επί dada. Ψυχραιμία. Απαλλαγείτε από τα αισθητικά σας σύνδρομα. Aν θέλετε με κάποιον τρόπο να εντυπωσιάσετε έχω δύο ιδέες: 1) Κάντε ασυνήθιστα πράγματα σε σχέση με το ιστορικό σας. Δοκιμάστε άλλους ανθρώπους, άλλο στυλ έργων, διαφορετικούς χώρους, νέες τεχνικές. 2) Επενδύστε στην καλή υποκριτική. Είναι το μόνο πεδίο καινοτομίας που μπορεί πια να υπάρξει. Εφόσον κάθε άνθρωπος είναι εκ γενετής ξεχωριστός, ξεχωριστή θα είναι και η καλή εκδοχή της υποκριτικής του ύπαρξης.
ΙΚΑ
Και πάμε να μετρήσουμε τους θιάσους που πληρώνουν το ΙΚΑ τους. Ένας....., δύο......, τρεις... Τι έγινε ωρέ παιδιά; Περιμένετε να αυξηθεί το προσδόκιμο όριο ζωής; Να φάτε όλες τις ενεργειακές κάψουλες του μέλλοντος; Να πλακωθείτε στα μπότοξ και στις αντιγηραντικές; ΟΚ, ναι, το κράτος δεν είναι και πολύ έμπιστος κουμπαράς, αλλά για να μαζέψετε ικανοποιητική ποσότητα ενσήμων, θα πρέπει χοντρικά να παίζετε θέατρο μέχρι τα 150 σας. Και σταματάω την πλάκα. Ο ανταγωνισμός (ή συναγωνισμός;) δεν είναι δίκαιος αν κάποιες παραστάσεις έχουν να παλέψουν για να πληρώσουν το ΙΚΑ, ενώ άλλες με τα ίδια λεφτά αγοράζουν διαφήμιση ή ..''κριτική''. Φτου κακά.
Παρέες
Τα είπαμε, αλλά τα ξαναλέω για να εμπεδωθεί: Αγαπηθείτε, μόνο έτσι θα κάνετε όνομα. Ηθοποιοί είστε, σκηνοθέτες, του θεάτρου, της υποκριτκής, αλήθεια ή ψέμματα δείξτε με μια θερμή αγκαλιά την αγάπη σας, πως τον πεθυμήσατε, πόσο θέλετε να συνεργαστείτε μαζί του γιατί τον παρακολουθείτε και τον θαυμάζετε, πόσο θέλετε να γίνετε η χαλί-να-την-πατήσετε- ή βοηθός του που και στο μαστίγωμα θα αντέχει, ή πόσο θέλετε να γίνετε η τσάμπα μούσα του στην επόμενη δουλειά του, πόσα πολλά μάθατε όταν τον είχατε καθηγητή στη σχολή κ.λ.π. κ.λ.π. Φτιάξτε δίκτυα αγάπης, κλίκες και συντεχνίες, αγαπηθείτε κι αγκαλιαστείτε. Θα ΄χετε δουλειά του χρόνου. Το υπογράφω. Το δίκτυό σας μπορεί να σας στείλει σε φεστιβάλ του εσωτερικού και του εξωτερικού, μπορεί να σας χαρίσει λαμπερές αναρτήσεις σε ιστοσελίδες, μπορεί να γίνει το εισιτήριό σας για τη λέσχη των ευνοημένων και άνευ ουσίας καλλιτεχνών του θεάματος: αυτών που ξέρουμε όνομα και φάτσα, ξέρουμε πόσο σπουδαίοι -αν και νέοι- είναι, πάμε στο θέατρο και ερχόμαστε σε μετωπική με την πατάτα. Αχ αχ αχ. Θέλει προσοχή ο ορίζοντας προσδοκιών του θεατή. Είναι τόσο εύθραυστος!
Φιλοδοξίες
Οδηγίες χρήσης: Γκουγκλάρουμε τη "Σφαγή της Χίου", τον πίνακα του Ευγένιου Ντελακρουά. Τυπώνουμε. Κόβουμε προσεχτικά τα κεφάλια όλων των προσώπων που απεικονίζονται. Στη συνέχεια, τυπώνουμε κατά βούληση τους αδίστακτους νέους του θεάματος. Κρατάμε μόνο τα κομμένα κεφαλάκια τους. Δοκιμάζουμε συνθέσεις αντιστοιχώντας κεφάλια στα σώματα του πίνακα. Προσθέτουμε κατά βούληση και παλιότερους ηθοποιούς ή σκηνοθέτες, σε θέσεις μαχαιρωμένων, καταπατημένων ή ηρώων του Έθνους. Σχέσεις-κολάζ αντιπροσωπευτικές των ιδανικών των...εργατών του πνεύματος.
Φτάνει με τη βρώμα. Υπάρχουν υπέροχοι άνθρωποι, υπέροχες συνθήκες εργασίας, ταπεινά και ταλαντούχα νέα παιδιά, αληθινά ψαγμένα κι αληθινά καλλιτέχνες. Αλλά αυτό δε χρειάζεται να το αναλύουμε. Είτε τους δεις στη σκηνή, είτε τους γνωρίσεις σε φουαγιέ και μπαρ, αποδεικνύεται περίτρανα.